Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ5.djvu/783

Сб. 7. 2. 223. Лжецаревич Хачи
Տղեն է խաբում ծառային ու տառապում, վերջը՝ հայտնում։
С. с. о к. г., 6. 108. Три дочери старика (каб.)
С. с. о к. г., 6. 119. Дочь одного старика (каб.)
С. с. о к. г., Красавица Езензулхар (авар.)
Նավ. 5. 1. Ասսու պահած գառը գելը չի ուտի (արարատ.)
Նավ. 9. 53. Հալալը չհարամող կնիկը (արարատ.)
էմին, 2, 370 (Խլաթ) Հաճի Սայաթ (Թափտուզ)
Сб. 19. 2. 199. Назлу и семь братьев ее (арм.).
Յոթը եղբայր են։ Կարոտ են քրոջ։ Մորը խնդրում են թե աղջիկ բերի, կարմիր դրոշակ նշան տնկի կտերը, թե տղա՝ գլխարկ։
Մայրն աղջիկ է բերում, բայց կարմիր նշանը փոխում է մի չար պառավ ու գլխարկ տնկում։
Տղաները կորչում են։
Աղջիկը մեծանում է։ Իմանում Է, որ եղբ. ունի ու իր խաթեր են կորած։ Գնում է գտնում։ Հետո ընկնում է դևի ճանկը։ Եղբայրները խորտակում են դևին, բայց իրենք էլ կախարդի չարությամբ գառներ են դառնում։ Հայտնվում է որսորդ արքայորդին, նրանց նորից մարդ է դարձնում ու Նազլուի հետ ամուսնանում։
Խառը
էմին, 4, 10 (Շահրիար). Ախպեր գառները. (ԹԹ, № 1008/8339— —8348),
Ինքնագիրը չի պահպանվել.
Պահպանվում է «Հասկերի» մի օրինակը՝ հեքիաթի հեղինակային ուղղումներով (ԳԱԹ՝ Թֆ, № 1360), որի առաջին Էջին սև և կապույտ մատիտներով նշված են հեքիաթի տարբերակների հետևյալ աղբյուրները.
Сербск. песни. Сестра и братья А. Пушкина. Славянск. поэзия.
Гербель. Поэзия славян, с.III .
Болгарск. песни. Обитель Врачарница.
Վերոհիշյալ բնագրի նախավերջին և վերջին Էջերին նշված են հեքիաթի մի քանի աղբյուրներ ևս.։
Потании. Восточнеий мотивы, Էջ 255—256. Գուան–ին-պուս–չինական դիցուհի.
Сказки бр. Гримм Гатцука, кн. IV, с 114. Безручка.
Пер. Феодорова-Давыдова, с. 580. Девушка без рук.
Սրվանձտ. Մանանա, 214, Նահապետենց աղջիկ.
«Մարգարիտներ», Ե. Լալայան, Բ., 165, «Հարսներն ու տալը»։
Բազմաթիվ տարբերակներից Թումանյանն առանձնացրել Է մի քանիսը, որոնք առավել մոտ ու համահնչյուն են նրա գեղարվեստական անհատականությանը, և թղթի մեծադիր Էջերի վրա, ձախից, թարգմանաբար գրի Է առել Ա. Ն. Աֆանասևի հրատարակած «Косоручка» հեքիաթն ամբողջությամբ և աջից՝ այլ տարբերակներից (թաթարական