միանգամայն հակառակ հետևանքի, հայտնագործում է թշնամական զգացմունք, վիրավորում է կոպիտ կերպով ու մարդկանց մղում է ետ դեպի իրենց սեփական, թեև նեղ, բույնը։
Էս տեսակետն ունենալով՝ ես ոչ մի վնաս չեմ տեսնում, եթե թուրքերը որդեգրեն հայկական տառերը, բայց մի՞թե, հիրավի, որդեգրում են, և եթե որդեգրում են, ես զարմանում եմ, թե ինչո՞ւ լատինական գեղեցիկ տառերը թող արած մեր ավելի տգեղ տառերն են ընտրել։ Եվ եթե դիտմամբ են խուսափում լատինական տառերից, հետաքրքրական է, թե ինչո՞ւ։
ՀԱՅԻ ՈԳԻՆ
Անհատներ կան, որոնք ապրում են և նշանավոր են միայն նրանով, որ մի բարձր պաշտոն ունեն կամ աստիճան։ Առեք նրանցից էդ պաշտոնը կամ աստիճանը՝ կտեսնենք օխտը կորածի մինը։ Մարդիկ էլ կան, որ առանց իշխանության էլ, թեկուզ նույնիսկ ձախորդության ու հալածանքի մեջ, միշտ երևում են իրենց ինքնուրույն կերպարանքով, ուժով ու շնորհքով։ Էդպես են և մարդկային ցեղերը։ Պատմությունը ցեղեր է հիշում, որ իշխել ու նշանավոր են եղել, քանի որ ունեցել են քաղաքական ինքնուրույն իշխանություն, զենքի գոռ ու ֆիզիկական ուժ. հենց որ կորցրել են քաղաքական անկախությունը, հետզհետե հալվել են ժողովուրդների մեջ ու կորել։ Ցեղեր էլ կան, որ քաղաքական անկախ կյանքը կորցնլուց հետո էլ կարողացել են պահել իրենց ազգային կերպարանքը երկար դարերի ընթացքում, ամեն տեսակ հալածանքների տակ։ Իհարկե, ծանր է եղել միշտ էս մաքառումը և բարոյական ու ֆիզիկական կորուստները անվերջ, բայց այնուամենայնիվ, նրանք չեն կորել ու կան։ Էդ ժողովուրդնրից մինն է անշուշտ մեր դժբախտ ցեղը, որ քաղաքականորեն անկախ չի եղել գրեթե երբեք, որ իր գոյության տարիներից ավելի շատ կարող է կոտորածներ
