Սըրտիդ խառն է սամուր եախլուղ,
Ոսկի, մարջան ընկած օրթալուղ…
Նարընջի ատլաս կարճ արխալուղ…
Խաթայի գօտիկ, շապիկըդ մով… (46)
Ձգել ես գօտկիդ բարեբար՝
Ոսկի, մարջան ու քահրուբար… (58)
Մատներըդ բարակ, թափած մոմեր… (45)
Կարմիր մատներ՝ ոսկի պուռմայ… (58)
.......Զմրութ մատանի…» (46)
Կարմիր, ամբողջը կարմիր։
Եվ էսպես կարմիր պճնված էս կարմիր, առողջ գեղուհին միշտ իրենց պարտեզի կարմիր վարդերի ու ծաղիկների մեջն է։
|
Վարդերն էլ Հովնաթանի համար է քաղում։
«Առավօտուց ցօղըն կարմիր վարդին վրայ մաղած,
Իմ սիրելին ինձի համար տես քանի ցեղ վարդ է քաղած…» (50)
Կամ՝
|
Վերջապես.
|
Իրենց սերն էլ արդեն կապված է գարնան ու վարդի հետ.
|
