[— Առէ՚ք, էտ ոչխարը մորթէյ,
խարսնիսն արեք...]
|
|
скотины, для угощения
гостей закалывают собак.
Тут воробей и говорит хозяйке:
[— На свадебную пиру...]
|
|
Կուզեք հիմի մյուս հեքիաթը (որ Լուսաբերինն է) համեմատեմ ձեզ նման։
Հայկունի, 1907 թվական
Աղվես ու պառավ
— Պառա՛վ, պառա՛վ, իմ
պոչ տու, կցեմ, կցմցեմ,
էթամ խասնեմ իմ ընկերտանքին
ընձի չասեն.–
«կօլտօ֊մօլտօ յուստէն կուգաս»։
|
|
Գ. Շերենց,
«Վանա սազ», 1885 թվական
Պառավ ու անձեղ
(կաչաղակ)
Պառա՛վ, պառա՛վ, իմ
պոչ տու կցեմ, կցմցեմ, էրթամ
իմ ընզեյրներաց խասնեմ,
որ չասեն ճէլատ-պօլատ
անձեղն էկավ։
|
|
Հայկունի
— Գնա՛, կասա, իմ կաթ բի:
— Կո՛վ, կո՛վ, ընձի կաթ տու,
տանեմ տամ պառավին,
պառավ իմ պոչ տա, կցեմ, կցմցեմ
էթամ խասնիմ իմ ընկերտանքին։
— Գնա՛, ընձի խոտ բի։
— Չայիր, չայիր, ընձի
խոտ տու, տանեմ տամ
կովին, և այլն։
|
|
Պառավը կասի՝ կնա իմ
կաթ պե...
Անձեղ կասի՝ կո՛վ, ձի
կաթ տո՛ւ, տանեմ տամ
պառվուն, պառավն իմ պոչ տա,
կցեմ, կցմցեմ, էրթամ իմ
ընգերներաց խասնեմ...
Կով կասի՝ կնա՝ ձի
խոտ պե՛...
— Ա՛ռտ, ա՛ռտ, ձի խոտ
տու, տանեմ տամ կովուն,
և այլն:
|
|
Կամ թե չէ կուզեք համեմատեցեք Սրվանձտյանի «Համով հոտով» վարիանտին[1] «Անձեղն և յուր պոչիկ», որ
- ↑ Հովհաննես Թումանյան, VI հատոր
