որը արևմտահայերենի վերածած, «Պատկերազարդ հայոց պատմություն» Վերնագրով, հրատարակվել է Կ. Պոլսում (7 պրակ) առանց հեղինակի անվան հիշատակության։
2Ցարական Ռուսաստանը չի մասնակցել գրողների իրավունքի պաշտպանության միջազգային կոնվենցիային, որով արտասահմանում տպված գրքերի արտատպությունը առանց հեղինակների համաձայնության չէր թույլատրվում ։
ՊԵՏՔ է ԽՐԱԽՈՒՍԵԼ
(էջ 307)
Տպագրվել է Հր, 1911, 7 ապրիլի, № 74, այնուհետև՝ ԵԺ IV, 173—174։
Արտատպվում է Հր-ից:
ՄԵԾ ԵՎ ԱՆՄԱՀ
(էջ 308)
Տպագրվել է Հր, 1911, 10 ապրիլի, № 75, որտեղից և արտատպվում է։
1Նկատի ունի Հուդային (տե՛ս Մատթ., ԻԶ 14—16)։
2Տե՛ս Մարկ., ԺԵ, 6—8։
3Նկատի ունի Պիզատոսին։
4Տե՛ս Մատթ., ԻԷ, 24—25։
ԶԳՈՒՅՇ ՊԵՏՔ Է ԼԻՆԵԼ
(էջ 310)
Տպագրվել է Հր, 1911, 27 ապրիլի, № 87, ապա՝ ԹՔ, էջ 183—184, այնուհետև՝ ԵԺ VI, 174—175։
Արտատպվում է Հր-ից:
1«К юбилею Ширванзаде», «Тифлисский листок», 1911, 24 апреля, № 92.
2Հոդվածում Գ. Բաշինջաղյանն ավելի շատ խոսում է Շիրվանզադեի նյութական ծանր կացության մասին, քան արժեքավորում նրա ծառայությունները հայ գրականությանը, և հույս է հայտնում, թե գրողի գործունեության 30-ամյա հոբելյանը նրան կվարձատրի ոչ միայն բարոյապես, այլև նյութապես, որի կարիքը նա զգում է։ Հարցի այսպիսի – գրվածքն է, որ Թումանյանը վիրավորական է համարում գրողի համար։
