Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ7.djvu/450

Այս էջը հաստատված է

[Շրջապատողները [կարծում] մտածում էին, [որ] թե նա իրեն վերքը լվանող ու փաթաթող բժշկի համար է ասում. ասում էին -]։

- Ոչի՛նչ, ոչի՛նչ, մի վախենար, բժիշկն է, վերքդ է փաթաթում, քեզանից ոչինչ չի ուզում ․․․ - պատասխանում էին շրջապատողները։ Բայց նա չէր հասկանում ու շարունակ կրկնում էր իր խոսքը ու էնպես էլ մեռավ, զառանցելով՝ «ինձանից ի՞նչ է ուզում․․․»։