Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/177

Այս էջը հաստատված է

Եվ սահմանեց իր քաղաքականությունը՝ ունենալ միշտ մի hզոր [դաշնակից, ավելի ճիշտը՝] հովանավոր, մի ապավեն Արևմուտքի [քրիստոնյա] մեծ պետություններից, որոնց հետ կապված էր կրոնով (և հետագայում նաև՝ կուլտուրայով)։ Ինքնապաշտպանությունը։

[Այժմ տեսնենք, թե հ<այ> ժ<ողովրդի> էդ ցանկությունը ինչ հիմք ունի իր պատմության մեջ [և էդ օրերն էլ որքան էին նման հին պատմության օրերին]։

Պատմության մեջ դեպքերը կրկնվում են, իհարկե, ընդ<հանուր> գծերով։ Ինչու։

IX <դ.> Ղևոնդ, I գլ. ԼԳ 135 և այլ> ԼԳ ռուս<երեն> 895 և այլն39 և Հովհանն Կաթ<ողիկոս> գլուխ ԽԹ և հառաջաբանը40։

Հայկ<ական> դպր<ություն>, էջ՝ 305 թե ինչու դնում <Լ> Հռոմ և ինչու՞ է նրանց մոտիկ41։

X դ. Ասողիկ42 XI դ. Արիստակես Լաստիվերտցի>43 XII դ. Մատթ<եոս> Ուռհայեցի44։ Հունաստ<անի> սխալը, որ կրոն<ական> հալածանք սկսեց և ինքը ու թուլացրեց իր բուֆերը։ Տաճիկները. նրանք ու պարսիկները. նոր տանջանք. նոր հույս. Ռուս<աստան> նոր դիմումներ. ռուսների գալը.

Վերջ-

Եվ ահա հր պատմական վիճ<ակի>