Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/223

Այս էջը հաստատված է

XXIV, 63, Շահզադեն, առիթը77։ XXV, 99, Отчего ойна возгорелась? Օղուրլու խանի ցուցմունքը78։

Աբ<աս> Միրզան Բաքվի խանին. XXVII, 107. էգուց մեծ զորքի եմ սպասում, որով պետք է գնամ Թիֆլիս, բայց առաջ՝ դեռ Ելիզավետպոլը կառնեմ79։

Տե՛ս «Վերք Հ<այասաանի>» 26480։

ԹՈՒՐՔԵՐԻ, ՊԱՐՍԻԿՆԵՐԻ ՈՒ ՀԱՅԵՐԻ ՎԵՐԱԲԵՐՄՈՒՆՔԸ

ԵՎ ՀԱՅԵՐԻ ՎԻՃԱԿԸ

Ով էս սհաթը Երևան և այլ—Ղազախ Բորչալուն դոնմիշ էր էլել. հայերին թալանում են և այլն 13981:

Շահից, Սարդարիցը ֆարման-ֆարմանի [ետևի<ց>] վրա էր գալիս, բայց հայոց՛ արդար սիրտը, ուղիղ սերը ռուսաց հետ ունեին և այլն 18583։ Եվ սպառնալիք։

Ինչ որ պարսից կռվի ժամանակին հայք արին և այլն. 18684:

Ով չի զարմանալ, որ սրա ախպեր Գալուստր—գերի է, խոստացան շատ թան, բայց մահն աչքի առաջն առավ ու թղթերը տվեց Մադաթովին86։

Թուրք փաշաների համակրանքը հայերին. 26187։

Թուրքերը ցավում են88:


ՀԱՅԵՐԻ ՎԻՃԱԿԸ ԿՌՎԻ ԺԱՄԱՆԱԿ

Ով էս սհաթ Երևան մտներ և այլն 139։

Թուրքերը ջամդաքակեր գիլի պես և այլն, Լոռու ձորերում ժող<ովրդի> գրությունը 19290։

XXII, 112, Коцебу (Ելիզավետպ <ոլի>մասին) նույնը ինչ որ Ղազախ Բորչալու82:

XXII, 108, Коц<ебу>85

XXII, Коцеб<у>, 10889

Հասան խանը ուզում է Լոռու գյուղերը քանդի. XXIII, 16791: