Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/251

Այս էջը հաստատված է



Բայց դեռ կար մինը, —
Թեգուզ հազար դարդ ունենամ, ես սըրտումըս ախ չեմ ասի.
Իմ հուքմի հեքիմըն
Սայաթ-Նովեն ասավ. Զալում, ես էն մահին (էլ) մահ չիմ ասի՝
Հենչափ ըլի՝ դուն վրրես լաս —
Բայց նա էլ.–
Որին նվիրեց իր սիրտն ու երգերը, որին ասում էր՝
Կրակե ծովեմեն դուս եկած՝ ռաշ-ջեյրան իս ինձ ամա։
Որին ասում էր՝ դուն կրակ, հագածդ կրակ և այլն,
Որովհետև կրակի գույն էր հագնում։
էլ բեմուրագ, մի սըպանի, չունքի արիր սեր, նազանի.
Քիմեն ավել յար յար սիրիմ, ումբրես չանիմ խեր, նազանի։
Աշխարումըն դուն իմ ջան իս.
Դուն իմ Շահ իս, Սուլթան, խան իս.
Ինչ կուլի միզ մըտիկ անիս,
Հազարեն մե ջեր, նազանի։
Բայց նա անուշադիր ու խնդալով գնում էր իր ճամփեն։
Անգաճ արա, մատաղ իմ քիզ, մի քիչ կամաց գընա, գոզալ։
Աշխարըս ումն է մնացի՝ վուր ինձ ու քիզ մընա, գոզալ —
Մե խոսկ ունիմ իլթիմազով և այլն, վերջին տունը —
Թեկուզ, էջ 58
Քանի գուզե քամին տանե՝ ծովեմեն և այլն, էջ 67.
Ես մի փուքըր նավի
Հիդըս խոսի, մի կենա խըռովի պես,
Տալդա տըվիր՝ դեմիս տարար ծովի պես.
Կու մեռնիմ,—չիս տեսնի Սայաթ-Նովի պես.
Աշխաորս՝ մե փանջարա է, էջ 136
Մրտիկ տըվողրն և այլն,