«Հերքումն Հիմարական կարծեաց, զոր անմիտք ունին ի վերայ ուսման)».
|
Նա յուր «Յաղագս հայկական դպրութեան ճառի» վերքում, որ տպվեց «Գրականական և պատմական հանդեսի» վեցերորդ գրքում, իբրև հավելված, գրում է.
«Այլ դադարեսցին բանքս զհայկական մատենագրութենէ, և մի լիցի մեղ րնդ վայր զժամանակն կորուսանել մինչ կարող էաք ի գործ դնել զայն մատենագրութիւն ՛ի նոր լեզու… աւելորդ համարիմք նոյնպես ասել զվասնէրն ճառիս ՛ի լեզու հին լինել, սակայն կարևոր դատիմք խոստանալ թէ վերջինն լինելոց է այս ի մէնջ ի լեզու առաջնոց Հայկազանց, այլ որ ինչ այսոլհետև նոր և հասկանալի ժողովրդեան համաձայն պահանջմանց ժամանակին և այլոց բիւր հանգամանաց, յորոց միջի գտանիմք մեք»։
Ահա Գամառ֊Քաթիպայի երախայրիքը.
ԹՌՉՆԱԿ12
|
