Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/420

2. Ես [իմ] մանուկ — ամենավաղ հիշող<ությունները> և անձնահատկությունները և աոաջին տպավորությունները։

2. Մեր տունը, ազնվական — Աղոնց².

Տատս,

Հերս,

Մերս,

Հորեղբայրներս,

Ղոնախներ,

Մեր բաղը։

3. Իմ պապոնց տունը. Սարո³ — հովիվ, տավարած (Նիկալայի⁴, իմ հասակակից, էդպես էլ մնաց):

Տատս — դեղին, կանաչ, կարմիր։

Պապս,

Քեռիներս:

4. Մեր գյուղի տիպերից։

5. Ես աշակերտ—առաջին երգերը.

Գրիշկի⁵ մոտ,

Մահակ վարժապետը⁶։

Միշտ ղոնախներ, մորս և Թագուհու⁷ լացով տանջվելը։ Մուբադանց Մարգարը⁸,

Երկար շամդանը⁹, ես, մաղաշը¹⁰, որ կտրելիս հանգցնում էի։

Կարասով մոմը, ճրագվի և մոմ գցելը։

Մեր բաղը — Լիթոնը¹¹ դեղձերը թափած, Լիթոնի որձակը։

Ռուս ջաղացպանը—<2 անընթ.>

Ալխոանք¹², նրանց կռիվը։ Ալխոն ու իր կնիկը¹³։

Օսմանը և այլն¹⁴։

Մինչև տասը աարեկանր գյուղում։

Հետո Ջալալօղլի։

Քարափներ բարձրանալը, ձոր գնալը։ Կնանիքը մեզ վախեցն<ում էին> իբրև քաջքեր, Թագուհին — հեքիաթ, Նեսոն¹⁵ և այլ հեքիաթներ։