Էջ:Թումանյանի ԵԼԺ հ8.djvu/420

Այս էջը հաստատված է

2. Ես [իմ] մանուկ — ամենավաղ հիշող<ությունները> և անձնահատկությունները և աոաջին տպավորությունները։

2. Մեր տունը, ազնվական — Աղոնց².

Տատս,

Հերս,

Մերս,

Հորեղբայրներս,

Ղոնախներ,

Մեր բաղը։

3. Իմ պապոնց տունը. Սարո³ — հովիվ, տավարած (Նիկալայի4, իմ հասակակից, էդպես էլ մնաց):

Տատս — դեղին, կանաչ, կարմիր։

Պապս,

Քեռիներս:

4. Մեր գյուղի տիպերից։

5. Ես աշակերտ—առաջին երգերը.

Գրիշկի5 մոտ,

Մահակ վարժապետը6։

Միշտ ղոնախներ, մորս և Թագուհու7 լացով տանջվելը։ Մուբադանց Մարգարը8,

Երկար շամդանը9, ես, մաղաշը10, որ կտրելիս հանգցնում էի։

Կարասով մոմը, ճրագվի և մոմ գցելը։

Մեր բաղը — Լիթոնը11 դեղձերը թափած, Լիթոնի որձակը։

Ռուս ջաղացպանը—<2 անընթ.>

Ալխոանք12, նրանց կռիվը։ Ալխոն ու իր կնիկը13։

Օսմանը և այլն14։

Մինչև տասը աարեկանր գյուղում։

Հետո Ջալալօղլի։

Քարափներ բարձրանալը, ձոր գնալը։ Կնանիքը մեզ վախեցն<ում էին> իբրև քաջքեր, Թագուհին — հեքիաթ, Նեսոն15 և այլ հեքիաթներ։