|
(Տաղք,Պեշիկթաշլյան, Մերձ ի մահուն եղերերգեալ,5410) Ալիշան և այլք17.
Այսպես էր նրանց ժամանակը.[հասարակությունը տգետ և ցած,առաջնորդող դասակարգերն ավելի ևս. մտավոր կյանք չկար, իսկ լեզվի հիմքը նրանք պետք է դնեին]։
Ահա վերցնենք նրանցից երկուսին,որոնց երգերում ավելի հասարակական տարր կա,որոնց ազդեցությունը մեծ է եղել, և որոնք նորագույն բանաստեղծների մեջ ունեն իրանց հետևողները. վերցնենք Գամառ֊Քաթիպային և Սմբատ Շահազիզյանին։
Գամառ-Քաթիպայի «Շինականի երեկոյան երգ»-ի մեջ շինականի կինն ասում է.
|
Ո՞ր հնձվորր վերադառնալիս մի խուրձ կշալակեր տուն բերելու. ընչի՞ համար է դա կամ որտեղ է դնելու այդ մի խուրձը։ Ուրիշ բան է, եթե հեղի լիներ։
Բայց նա կրկնում է մի այլ տեղ այրի հայ կնոջ բերանով,որ որդուն ասում է.
|