[սրբակբոնությունը] , բարեպաշտությունը, նրբացած կեղծավորությունը, [դատարկ] ամբարտավանությունը, անծայր անառակությունը, [կեղծ լուսավորությունը], արտաքին, ոգեսպան կարգերը ծնեցին մարդկային հոգու այն խոր հուսահատության տրտնջուն ու հոյակապ թախիծը, որ կոչվում է Բայրոն։
Բանաստեղծին կյանքը ողջունեց շվայտության երեկույթներով, գիշերային օրգիաներով, մոլի զվարճություններով, բաքոսական խնջույքներով և առժամանակ [նրա երիտասրդությանը] հրապուրած, յուր փափուկ ճանկերով բռնած քամում էր [նրա] կենդանությունը։
Այսպես գնալով, երեսնամյա հասակում նա արդեն զզված, հագեցած ու հոգնած, յուր տեղը փոխելու համար ուրախ է թեկուզ ուրուների աշխարհը իջնել։
Եվ ահա թողած յուր դատարկ, ամոթալի զվարճությունները, կեղծ սիրուհիներին ու շողոքորթ ընկերներին, այդ իսկական ուրախության պարազիտներին, փախչում է, գանգատվելով Ինեսին.
|
Բարի գիշեր է ասում հայրենիքին և ուրախ է յուր անդարձ հրաժեշտի համար.—
|
