յանն էլ իր Թիֆլիսի բարբառով, Թիֆլիս քաղաքի տիպերով, քաղաքի վարքն ու բարքն է բեմ հանում և ահա գրական մի ամբողջ շրջան—մեր նախորդ շրջանը, որոնց մի մասն արդեն իջել են գերեզման, մնացածների էլ երկար տարիների հոբելյանն ենք կատարել և մեզ հետ նրանք, որ սկսեցին [նրանց հետ ենք] մեր նոր գրականությունը։
|
Շահազիզ —
[Պռոշյանը—խոսում է Աշտ<արակի> գյուղացու լավ ու վատ օրից։
Երկու ձայն, երկու ուղղություն, երկու կողմ են քաշում․ և սկզբից արդեն պարզ էր ու որոշ—Շահազիզ—չէ մեզ պիտո են:
Պռոշյանը, որ աշխարհագրական ու լեզվական կապերի պատճառով թյուրիմացությամբ ինքն իրեն Խ․ Աբովյանի աշակերտն է համարում, թեկուզ նրանից առած լինի։
Ինչ է տալիս—կյանքը ինչպես որ կա, նրա բողոքը վաշխառուի դեմ է, դավաճան ընկերի, միկիտան սաքոների, որդիների[ն] [ճնշող] սիրո վրա խնդացող ծնողների. Ահա օր․ Սունդոլկյանը. իր…
Ահա Ղ․ Աղայանը։ Բայց ավելի լավ է, որ ինքն ասի։ Իր դրական գործունեության սկզբներում նա ասում է.
էջ 7․
Գրում է Անահիտ—արհեստ<ական> փաս<տերով>։
[Ահա օրինակ Սունդուկյանը]․
Խաղաղ մարդիկ, անվեհեր գործիչներ, որ դիմում են միշտ դեպի կատարյալն ու դեպի բարին։
Մյուս խումբը
Այն ժամանակ, երբ բարի Շահազիզը մտածում է ազգի լուսավորության վրա և որոշում է.
92
