Իմամների երկրպագուներից, ապականութիւն ու գարշանք էր ներկայացնում, չէին կարող համբե բութ համր լռել, տեսնել ու չբորբոքլել նորաղանդների դէմ։ Բաղդաղ ու Քէաղչիմէյն ապրող շիաները սրտմտած Հիւսէյն-Աչիի դէմ, իրենց կօնսուլից սլահանթում ՞ էին, սունձել իմամների «հաղիսները» հերքոզ, աւանդութիւնները եղծող, ժողովուրդը գայթակղեցնող Բաբի վաբղապետութեան յամառ քարոզողներին։ Իրագ—Արաբի սրբավայրերում ապրող իւլէմաները ամէն շաբաթ հասա ծըրարներ էին ուղարկում Թէհրան վէղիրներին ու շահին, պա հանթեչով որ միջոցներ ձեռք առնեն և այս հայհոյողի Լքեա ֆիր) դոյւոթիւնը թնթել իրենց միջից։ Նրանք բսղոքում էին, թէ նորաղանդները պղտորում են սրբավայրերը այցելող շիա ուխտաւորների միտքը և թերահաւատութեան որոմը ցանում են ճշմարիտ հաւատացեարւերի սրտում, կասկածներ են զարթեցնում իմամների, հաղիսների, հարուքդայի և ուրիշ գերա գոյն յայտնութիւնների մասին: Գրութիւնը այնտեղ հասաւ, որ կոնսուլը հրաւէր կարդաց Նէթէֆի, Քիւֆէի և Քէրրէրոյի բոլոր իւլէմներին, որոնք ժողովեցան Քեաղիմէյն քննելու և դատապարտելու Բաբի աշակերտներին։ Այս ժողովով էլ շիաները չՀասան ցանկութիւններին, քանի որ այն ժամանակի շիա-միւթաշարիների յւոյանի Միւթթէհիդ հաջի Միրզա-Մուր թուզան ժողովից դուրս եկաւ կրկնելով, թէ—Ինքր որևէ կը րօնի հակառակ և դատապարտելի ընթացք չի նկատում հիւ• սէյն-Ալիի գրքերում և վերադարձաւ Նէթէֆ։ Այս անյաջողութիւնից րորբոքւած, երբ կոնսուլը թանում էր շահի որևէ հրովարտակով կալանաւորել և ւգար սկաս տան վերադարձնել բաբիներին, վերջիններս խմբով դիմեցին և ընդունեցին Օս մանեան հպատակութիւն և հովանալս րութիւն։
30. բաբիների Օսմանցիներից հովանաւորութիւնը աւելի
