դուք բոլոր ազդերդ մի ծառի պտուղ էք, միևնոյն ոստի տերևներ։
օւհայրենասիրութիւնը առաքի)։ութիւն չէ, ամրողթ աշ խարհը պարտաւոր էք լնդունե/ ձեր արիւնակցի, սրտակցի
նման։
«Ո՜վ Բէհսւ-Ուլւահի հետևորդներ, դուք սիրո արևևլքն էք, բարեսրաութեան արետծ աղը՝. Մ ի վարժեցնէք ձեր լհղուն որևէ անարգանքի, կամ ՚^ախււաինքի։ Աչքերդ ղդուշացէք ա նարղ տեղեր հայհացք գցելուց։ Ոչ ոք ի վշտին պատճառ մի * դառնաք, ուր մնաց թէ կռւել կամ ապստամբել մէկի դէմ։ Աստածու օրէնքն ու հաւաաքը միմիայն համերաշխութեան համար է երկնքից երկիր իթել. Այդ բանր հրբէք հակառ ւս՚ կութեան և հերձէ ածի առարկա մի դարձնէք:
«Այււ խօոքհրլլ նման են թրի, որը պիտի հանդցնէ սրտերի խորքերում ծած կւած ու կուտակւած կրօնական ատելու թեան բոցերը։
«0|ելի լաւ բան ցանկպցէք արիշհերի համար, ինչպիսի հաճելիրաներ ցանկանում էք ձեր անձի համար, այո է Ալ լա հի պսոոդամր, եթէ դուք կարողանաք ըմբռնել։
«Ո՜վ իմ բարեկամներ, դուք ձեր անձի համար չէք ստեղծ-լել, այլ աշխարհի համայնքների համար։ Թողէք այն բոլորը որտեղ տեսնում էք ձեր անձնական շահը, կապւեցէք նրա հետ3 որտեղ ընդհանրութեան շահն էք տեսնում։
«Ո՜վ մարդու որդի, եթէ ուղում ես առաքինի լինել, իՒող քո անձնական շահերը, հհտհիր և ձեռքումղ պինդ բըս նիբ ընղհանրական շահերը։
«Եթէ արդտրութեան ես հետևում, ուրիշհերին էլ տուր աւն իրաւունքները, արտօնութիւնները, ինչ որ իւրացրել ես քս անձիդ համար։
