Էջ:Իմամաթ.djvu/124

ներից տասն և երեքերորդը լրացնում է այո պակասորդը և միշտ կարող էրաւարարել Բէհայիների այս պահանթը։ Բէհան օրէնսդիրը նրանը տւել է մի ելք, մի ուրիշ Ճանապարհ, ո րով նրանք; ւսռանց դուրս դալա իրենց օրէֆքի սահմանից, կարող են ձգտել հաստատելու աշխարհային իշխանութիւն, իրենց ձեռքն առնել ևս ևրկրի վարչութիւնը։ Այս յօդսսծով, համաձայն ((Քիթարի-Ադդէսի» որոշւած զուտ կրօնական խըն դիրներիք աղօթքը, ծոմապտեութիւնը, յաւիտենա կ ան ո լթեան վարդասլետութքսնը և արիշ հոգևոր հարցերը անփոփոխ հը-րատարակելով քաղաքական՝վարչական գործերը ումբողթապէս յւմնձնում է ժողովրդից ընտրւած <ւէհիթալի*ժռղովին՝Տէ՝. Պետական, վարչական, տնտեսական, արդարադատական, վերատեսչական բոլոր գործերը յանձնւելով այս ժողովին3 սա ինքն-ըստինքեան դառնում է մի ղուտ քաղաքական մարմին, անթատ կրօնական ֊կանոնական օրէնսղրութիւնից, որը սահման-ւած է գրսոոբ և պահպանւելու է անփոփոխ։ Այդ աւետիքի մէջ բառացի կերպով որոշւած է, թէ—«Աշխարհային քաղաքացիական դոբծերի համար աներաժեշտ է ամէնօլաա համար նսրանսր հրամաններ, ամէն բոպէի համար նորանոր վճիռներ, համայն ժամանակի—ղարի պահանթին»՝ հետևաբար ((Ռիթա լի-ժողովը» ինչպէս գործադիր, նոյնպէս օր էն ող իր մարմին է կաղմում քաղաքացիական բոլոր խնդիրների համար։ Հրամայւած է այդ ժողովի անդամներին ամէն մի որոշման ժամանակ որոշ «օգտակարաթիւն» ողրի առաջ ունենալ՝. Եւ, որ ամենագլխաւորն է. — «Օյւ|ք անձնաւորութիւնները, որոնք Աս աուծո սիրո համար պիտի կանգնեն, նրա լիազորներն են, Աստածո աներևոյթ ներգործութիւնովներշնչւած պիտի կայացնեն իրենց որոշսււէներըէ Սրանց կատարելապէս ենաղան գութիւնը ամէն մի հետևողի համար պարտավորեցուցիչ —