ւածական այ քանղակութիւններ) անունն են տւել և ամենախիստ հրամաններով պաաւիրել են հետևողներին չընդօրինակել հին սխալը։ Քիթարի-Ագդէսում յաակապէս և ուրիշ գրւածներում անեամար անդամ կրկնւած է, որ բաբիները գրութիւնները բառացի կերպով, սոսկ նշանակութ եամբ պիտի ընդունեն, լոկ նրանը պարղ իմաստով պիտի առաջնորդւին, եբբէք մեկնիչի, գերբնականից ագգւած բացատրողի չրպիտի լսեն։ Աբգիւլ-Վահաբի լոհում գրւած է, որ վերֆ է տրւած պատ լիր աններին (/«^) և հրամաններին, եթէ սրանից յետո մէկը ղայ, դժոխքի փւար) պատգամները րէրէ՝ հազարաւոր նշաննեբով և հրաչքներով, մի լսէքք մի հաւատաք, դրանց ից երեսներդ շուռ աւէք։ Աղատութիւն տլոած է ամեն գիրք կարդալու, որքան էք հակառակ բովանղտկութիւն ունենա, ամէն լեզու սովորելու, ամեն գիԽութիւն ուսումնասիրելու, միշտ յառաջադիմելու համար ամէն մի գիոոոթեան տաճար յաճախելոլ, բայց նոր յայտնութիւն, բայց նոր մարգարէ, նոր աո աքեալ, նոր յաբարերակից մեկնիչ րնգուեելու իրա ւունք չունեն, թէև ղրանց հալածելու էք իրաւունք չունեն։ Այս կրկնութիւնների իսկական և գլխաւոր պատճառն այն էր, որ հետևոէլների մէԳ այնպիսի հերձւածնեբ ու աղանդներ չր բարձրանան, ժողովուրղը չբաժանեն, կռիւների, վէճերի, առիթ չդառնան, և որ ամենագլխաւորն է վարդ ապեսսոթ իւ նը չայլանդակեն»
51. Բէհան մահւանից առաք դը^Ա 1,ԼՐ կտակը, որտեղ նա կրէլնումէ.—«Այ II ճնշւածի միակ նպատակը ատելու-թեան և ոխակալութեան հուրը հանգցնելն է… Գուցէ աշխարհի մարգերի սրտերբ համա ձայնութեան ճրագով լուստւորլին և իսկական խաղսոլութեան հաոնին…» Ցետո աւելացնում է,— Աշ խարհի մարդիկ, Աստուծ ո կրօնը սիրո և միարանութեան
