քեւսլն|յր|ւն։ Այսրահւր Արբուս կֆկնղիին՝ Աղկմին վերադրելը մեծ սխալ կ, յան ցանք…:
Այս խօսքի վերա ներս կ մանում Ադկմը, բռնում կծերսւ նի սպասաւորի օձիքից, մօտևցնում կ Բկհայի շիրիմին և ան* իւնա թակեք կ տաքիս ՚սպտսաւորների ձեռքով։ Թակի րնթաչքում Միրզա Աղամանը բարձր ձայնով զոռալով շարունակում կ.
—«Աղա, Բկհա(նքլահը մեզ իր հետ ծանօթ ացրել կ իւր վաբզապետութիւննևբով)քարսղևերով սովորեցրել կ և հասկացրեք սլաաւիրաններբ։ Սրանից յետո կլ համաձայն իւր վարդա* ւզեսոոթեան պիտի քննէ մեր ընթացքը* ներկայիս էլաք պատրաստ կք9 ժ ողովուրդն կլ ունկնդ իր, ես ցանկանում եմ Բկհա-Սւլւահի խօսքերով ձեզ հետ դատի մտնել, մինչև որ ճշմարտութիւնը եդծւածից և բազմասսսած ութիւնը մի ասաւածութիւնից պարղւի և յայտնւի աշխարհին»:
Բայց Ազկմի սպառաւորնեբլլ շկին թողնում, որ Միրզա-Աղա քանի խօեքը լսհ ժողովուրդը, անխնա և ար լ ած ու մ կին նրա դքխինյ կողին, կրծքին։ Իսկ նա աներկիւղ, անընդհատ գսռում կր, —«Ես Բկհային եմ միայն հաւատում, նրա դրա թ եանը և դեր և էլմանին եմ ապաւինել»։
Այո անզութ աանքանքնևրից փշրւած, հիւանղանում կ և եօթբ ութլլ ամիս աանքւելսւց յետո մեռնում կ Միրդա-Ադաքանբ։ Հբերունինաքումկը ոսկորների ցաւից մինչև հոգին աւ անդ ելը։ Քառասուն աարւան Բկհայի հաւասւարիմ սպուսաւորը և անձնական քարտուղարը այսպիսի զարհուրելի աանքանքով կ մեռնում իւր տիլով անդր անկի ձեռքով։ Ադկմը արտաքսում կ պաշ՝ աօնից և թոշակից ղրկում այն բոլոր հին ծառայողներին, որոնք անպայման չեն ընդունում իրեն, որպէս «քարատևութիւն հայրական յայտնաթեան»:
61 Աղկմը այն աստիճանի ճնշումներ գործ դրեց և այն-
