ճառօտ ծանօթութիւններ տալ։
2. Թէ և պետական դրական օրէնք, օրինադիրդ, կամ հրովարտակների ժողոված՜ու չկա, բայց Պարսկաստանում կալւածական բոլոր խնդիրները ենթարկւում են տիրապետող շհւ*ի օր էնաներին—՛հուրանին։ Իրանի ամբոզֆ ցամաքը, դետերն ու ծովերը պատկանում են հահնշահին, որի բազկին Ալլահը այնքան զօրութիւն է աւել, որ տիրել է երկրին և իշխում է հաւատացե ալեհերին։ Պարսկաստանի ընդարձակ երկրի բոլոր մչակւած, անմշակ, շէն ու աւերակ, բերրի թէ անապատ հողերը ամբոդքութ եամբ հահնշահի իրաւասութեան է յանձնւած ։ բայց (Լահնշահը միայն հը կրի վերին տէրն ու տեսուչն է, կամ իսկապէս *աւաեդապահի սպարապետն է)), այնպէս որ, երկրի արտադրութիւեր նրան յանձնւած համայնքին է պատկանում և հասոյթը պիտի գործա դրւի ամբոդֆ աղդարհ ակութեան բարօրութեան՝. Երկիրը—Իրանը ամբողքութեամբ թէ և յանձնւած է—աւանդւած է այդ միապետին, բայց իսկապէս պատկանում է նոլամ-հիա կրոնական համայնքին։ ՛հուրանի տրամադրութեան համաձայն Իրանի—Ատը պատական ի մէջ չկա և ոչ մի թիզ մասնաւոր սեփականութիւն (թքՕթՈՇէօ) ^ետին, այլ ամբոզք տարա ծութիւնը պետական—համայնական է։ Թէև ներկա շիա կղերը Կամարներին ուդուրպատօբ է համարում, նրանց իշխանութիւնը—բռնակալութիւն, քանի որ Քեարբալտ նստող շիաների ամենանշանաւոր միւշտՏ իղները Կամարների իշխան ու -թիւնը ապօրինի են համարում, բայց ԿաԳարները, որպէս յաքորդ Աուլթան-Աբաղա խանի և Աէֆէվի շահերի, իրհնց տէր են համարում նախորդ զինաստիների ունեցած բոլոր իրաւանքնԿրին։ Կամարները իրենց հրատարակում են ինչպէս պարսկական (էահնշահ, նոյնպէս Իսլամական հիս/—կրոնի
