ԿԱԼԻԱձԱՏԻՐՈԻԹՒՒՆԸ ԱՏՈԱՏԱհԱՆՈՒՄ
թիւններից, նոյն պէս ար՛)/ու մ են խազեք ոայաթի Լկալւած քամ բնակլսղ ևը կ ը ա մշ ա կն ևը ի ) չ)ւչին ու ը ա օն ութիւնները և բոլորովին ստրկացնել դի լդական համայնքը։ (հէրիտթ ի արսւ-մաղլաւթեան համաձայն ռայաթն աղատ է, նրա կամքը կաշկանդել, բռնաբարել չէ կտրելի։ Սմէն մի երկրամշակ անետտ կամ ընտանիք կարող է բնակած հոդը թողնել, գաղթել և կամ պանդխտել։ Կտրտծտտէրը երկրամշակին. բացի բուսական և յետտղա հարկհրը, ոչնշով ծ անրարհռնելա իրտւունք չունի, նրա կեանքի, դոյբի, ընտանիքի անդամների վրա և ոչ մի գերիշխան»էթիւն։ Եթէ կալւածատէրն սաիպէ իւր որևէ ոոյաթին թ ողնել իւը կալւածքը, հեռանալ, նա պարտաւոր է տալ երկրամշակին նրա «քւփշւսհ» (հողի մէկ անկածը, կամ ցտնտծ ր)։ «Ռիշան» ղնահատւում է ձեռ նահուս շինականների և դրացի կալւածներամ բնակւալ ղիւ ղական ծերերի միկոցով. Զօրեդ կալւած •սաէրները այնպիսի ճնշումներ են գործ դնում իրենց ոայաթի վրա, որ ղանա դան յ անէանքների մոասցութեան և տուգանքների ղիկամի համար, ստիպում են թւււդթ տալու «ռիշաից» ձեռք քաշելու և բտւարարութիւն ստացած լինելու համար։ Զօլւեդ կարտ ծ ատի լակ դէմ ոչ միայն չի յանւէղնի ոայաթը պահանկներ բարձրացնելսւ, այլ կտլւածատէրների հաճոյակատար պսւշտօնակտլները, գործակալներըք իրենց յերիւրած տմբաս՛ տանաթիւններով, միշտ լււքրոստ շինականներից կանխտպէս կարևոր ստորադրաթիւնները կորզելով, տպահովում են իր ենց տէրերի» անձեռնմխելի իոսւունքնեւ*լո)« Եթէ կալւած ա տէրը ռ այա թին դուրս հահէ դիւդից, վերկինբ ի բալ ունք ունի իւր բնակարանի ծածկոյթը տանել, պատերը կալւած տաիրոկ թ ողնելռվւ Ցաճախ դան ադա)ւ երևակայական յանցտնքների ել-սաճաս ւտվ ոայաթը այս I ը աւ ս ւհք իւյ է, ձհ աչհ լւ>լ թ ուկթ
