վեց թուման են ստանամ կալւած ատէր^ւերբ ամէն տարի, բերրի թէ անբերրի դէպքում
33. Անատոների (ատաղձի—շինաթ՜հտն) համար յատկացւած հողերիս ղտլւածատէրը իրաւուհբ չունի տարեկան հարկ ոլահանկելու. բայց անտառից կտրւած ծառերից տասնից հրկուորէ տեղ տեղ ասանից երեքը կալւած տտիբոկն է* Ւացի Այդճ կալւած տա էրը կ ար իք ունեցած դէպքում ղի խնայում կաղինր իւր ռայաթի անտառների մէկ ւսնխնա բանեցնե լոլ։ Զ.օրալոր կալւած ատէրները տասից հրհրիւիոխարէն, երրհմն տասնից հորս են վերցնում անտառ քոյ կարւած փայաից, հիմ նւելով այն փաստի վլ ա, թէ իիենց ոհփական կրհրից է օղ տւել ու աճել անտառը։
34. Թէ ծխահարկն ու տնսանահարկր, կամ թէ չութի ու չափով հալերի հուրկը ժողովող ,քու բաշիբր Լգործտկտլբ,) սովորական հարկի իւբաքտնչիւը բառ ասան թ ամանի վրա մի թուման յաւելւած է անում, կամ 21 , »/(( ով ալելացնում է\ որպէս իրեն վարձ։ Գր ամական բոլոր հարկերը գիւղացին սլտրտաւորէ 21/,, ո/0 յաւելւած ով վճարելու։ Գիւղացին մեծտհողութ համր—մեծամեծ գրկանքներ կրելով տալիս է Այդ յա ւելւածր, Բայքյ մաբաշիրը որրան որ շատ է մաշկում հողաղոր ծին, այնքան խրախուսւած անխնա ամեն մի առիթ ից, օդտւելով, ղանաղան տուգանքների և կաշաո ատւութեան է դատապարտում ռայաթ՛ին։ Ռանչպարը անակնկալ սայժերից խոյս տալու, ղրպարտութիւններից ազատւելոլ և դլիւաւյաւի չը մատնւելու համար միշտ մաբաշիրին, նրան Հասանելի 2՛/., վախարէն 5 է վճարում այհ էլ գագտնաբար, .մինչև (ակ դրացիներից, գիւղական տանու տէրնէրից թտքուհ՝.
35. Անգործ ձեռքերը այն բան շտտացհւ են, ամէն մի կար տծատիրոջ այնքան լ> ա ղմաթ իւ մու բաշիբներ են շբկապա»
