Էջ:Իմամաթ.djvu/192

ղական ևրկրագործ՜ համայնքին բացարձտկապէս կհղեք ամեն կառավարչական հարկահանները* միւլթէղիմներն ու հարթիկները և մանաւանդ լեռնական ւսնղուսպ քուրդ բէղերը, որտեղ հողագործ՜ի կհանքին ու դոյքին իսպառ ապահովռւթիւն չկա: Ատրպատականռւմ զօրեղ կալւած ատէրհերի շնսրհիւ, կառավարչական գործակալները և լեռնային աւազակները չեն յան ղրղնիլ մօտենալ գիւղական հասարակութիւններին և սրանց գոյքը ապահովւած է։ Ւացի այս, ամեն մի կալւածատէր աղա, իւր գիւղը ճոխացնելու համար, իւր կրծքով պաշտպանում է ռայաթին պատահարներից և ոտնձղութիւՍներից• կարևոր դէպքում երկրամշակին լուծ ու լծկան է տալիս, սեր-մըն է մատակարարում, կուր է բարձրացնում հանդերը ոռողե լու, մի խգսքով իւր կալւածքն ու ռայաթը ճոխացնելու, ե կամուտի աղբիւրները ընդարձակևլու համար տքնում է զօր ղիշեբ։ Այն ինչ Տաճկաստտնում անտէր մշակից անընդհատ յափշտակում, պա հան կում և մինչև անդամ լծկանները խլում մորթում են, առանց ոբեւէ օդնութեան ձեռք կարկառելու, առանց վիճակը ապահովելու և հրամայում են, որ իւր ուսով արօրը քաշէ և բերք հասցնէ աղաներին հաց մատակարարելու։