ռտոռտտռ՚նԻ ռԳՄ1՝%*Ա8րռ8ԻՇն 195
վարձատրութեան ծ՜առայում է թագա պետին ու ֆարաշ-րա շիին, այլ Նա դեռ պայմանաւորւած կ թաղապետի հետ, որ եթկ իրանց սահմանում որեկ չարագործ ութիւն պատահի և չկարողանան չարագործը գտնել ու կալանաւոլԱւլք պարտաւ ար կ գողծոնի գինը, վնաոլ։, կամ ար հան դինլլ ընկերակիցների հետ հաւասարապէս վճարել։ Ֆարաշը իր գլխով և տմ րողֆ գոյը ով երաշխաւորում է, ապահովացնում կ թաղապհ^ աին իր ստանձնած պաշտօնի համար։ Թկե այդպիսի վնասների անմիջական պատասխանատուն թ աղա պետն կ, բայց վերջինս, ինչպէս գիւղի ակրը, այսպիսի վնասները գանձում կ գիւղական համայնքից, իր կորուստը ւղահանֆում կ և ստանում իր ֆարաշների խմբից։
13. Ամէն մի չարագործութեան ենթակա դիմում է ֆա րտշ֊րաշիին, կամ թ աղա պետին, որոնք ւսշխատա մ են ամկն կերպ անմիջտպէս գոհացնել վնասւածին։ Կամ գտնում են յանցա լորին և նրանից վնասը կրէլնակ քանակով ստանում և կիսում են գանգատաւորի հետ, և կամ իրենց դրպանից վը ճարում են վնասւածինւ հակառակ պարագային, եթկ վնասների ենթարկւողը գնա րսգոքկ գտւաոպպետին կամ ոստիկանապետին, սրանք ահ միայն կրկնակին են վճարելու իրենց մեծ աւորին, ոչ միայն ղրկւելու են իրենց Հասանելիրաժից, այլ յաճախ պաշտօնանկ են լինում, կամ չարաչար տԻէժում։
Այս պատճառով թ աղապետրէնախապատիւ կ համարում իր գըբ պանից վճարել կորուստների և չարագործութիւնների ենթակա անձնաւ որութիւններին և ապա հետամտել չարագռր ծաթիւնների հեղինակներին, քան թկ թոգհել որ վնասի ենթտրկւածները պարտաւորւեն բարձր ատեան գնալով իրեն վնասել և իր ձեռքից խլել չարագործութեան հեղինակներին՛.
