ծտրՊօտատէ»/» Ա*հՄՒնարռ8Ւռ%
205
ների օրէնքին ու դաւանանջին, նա մինչև անգամ ամէն ճիգ թափում էր. որ չէղոքացնի միւջթէհիդներին և նրանց ղերը սահմանափակի զուա կրօնական, ծիւական գործ՜երով։
2. Մի անգամ երբնեբկա շահը դեռ գահաժաուձնգ էր, Ամիրի նիղում Գերուսից կրկնակի թ ախանձանքով խնդրել էր, որ մի մարդասպանրանաարկեալի իրեն յ անձն է, վ1իւիքտՐԱ ԴԴա1ո,1 որ գւսհաժաո անգին շրջապատողները կաշսւուած են և ձգտում են էր միջոցով բանտից դուրս կորզեք չարագործին, նա պատասխանել էր, որ շուտով կը կատարի գահաժէսոանգի կամքր և իր սպասաւօրներին հրամայել էր անմիջապէս կախել մահա պարտին։ Գահաժ առանգը գիտենալով փիշիքարի րնաւորութի,կ, շտապել էր անձամբ գալ% կալանա լորին աղատելու, բայց ճան ապար հին ոճրագործ՜ի դիակը կախւած՜ էր տեսել» Բայց Ամիր-նիղամր այնպէս ուժեղ մարդ էր, այնքան յարգւած, որ ժառանգր չէր նկատել անգամ, ոբ նա իւր կամքր չէր կատարել, իսկ գահ բարձրանալուց յետո, կրկին նրան էր յանձնել Ատրպատականի փիշիքաբի պաշտօնր, չնայելով նրա ծերութեան: Ամիր՜նիղամր խիստ խելացի ագմինիստրա տաԲ էր> հակառակորդները որքան թակարդներ էին լարել նրա դէմ պարսկական նենգամաութեամբ, նա հմտութեամբ իրեն յանձնւած գործերը այնպէս խե/ացի կերպով էր գլուխ բերել, որ միշտ տւելի բարձրացել էր, աւելի ուժեղ դիրը էր ստեղծ եւ իրեն համար, թէ իւրայինների եթէ օտարների աչքում;
<Լէյխ՝է*բագոււլահի ապստամրութիւնից յետո, եբբ Պարսիկ կաո ավարութիւնը ձգտում էր բոլորովին քայքայել բրդերին, Ամիրի-Նիղամին հրամայւած էր ոչհչացնել ապստամբների ամենաաժեղ բէգին։ Խաղաղութեան դաշր կոելոլց և երկիրը անղորրելէւլց յետո, Այդ բԼգին իւր մօտ կանչեց Ամիրի
