ր*վ ՄուսայփէԽ աա֊աֆարկեց, ւգ այդ հա դադ *ոեդը՝ ե
աոհմա&ւերը ռր»շէ, որպէսգի հրաման արձակէ Մէդինէի կա սաւխրհթւանմի^սՒպէս այդին ժ ասաԿդնե,րին յաևձնկոէւ Մուսան այգի ի սահմաՕհերբ գրեց* ԻնդւէւՒ գեար, ա»
րհմսւտրքւց՝ էրր* գետը ($պսքհիսդայմ), հէւսիսից Կովկաոի և Գինսինետհ լեռՆեքք , և հա ք ալից Կարմիր ծաի ու ենդկական Ռվկիանոսր՝, հարո±1» էէ Բաշիդը գդսիլով որ իւր դս։հն է պաԳա%քամ Մուոյւձւ, նրան թանաւոլ/եք աւհց։
$. հարան֊էլ՝ Րաշիդը որդթէ Մամաւն-էլ ^Րաշիդ-ը՝ աւե՝էի վ։առյ>ով և աւեքի պասոով էր սրսհում իր արջանւիր&էմ՝ /*► րսաանսէմ Մուսայի որդուն* Իմամ Րզաթւ Ագատամիո կլ Մամունը այնպէս էր գրառած՝, որ Ւդային գահքէն ժառանգ էր հրափարակ 1դ, Աէւացն^ւով իր զաւակնձրքի էէ-Մամանը հալոտանս ցած էր, յ*ր Իսքամի պետ-ի աթոռը իսկապէս պատ՜ կահում էր &ւիի մ առաԽգն ևրին ** «է թէ Իէ*Խց՝ Րհհի֊Արրասիներին՝. Բայց երկրում ծագած Ա կք՞Մամունի գէմ գրր դոէԱէծ ամրոխի յասրոէցած ի*ո>»վութեսքև առաթւառնելու համար, նրա էյ կհանեին թոյնով վերջ սոին, թէև ոիէէէնթհհրը շեն ի*սս9սփսնռւմ։ Րդայի որդուն՝ նադիի և նպէ*ո յաջորդ Թ՚սպիին ւիանևրը թանա* որա ծ են համարում նոյն արյՒուձփյփ իհարփգԽերով։ Տասնը մէկելարգ իմամ՝ հ՛ասան Աոքձրթւ սղխարհից հես-փց-ած, մեկուսացած՜ ապրում էր Բաղդադի մօտհրյ>ը Աուրրէ-Մէրրտ ալանում։ Արա կան այրն ամուք էին։ Հսասձ Ա*ջէրիի հո3քը՝ հւպիմէն նսրան*ր կոյ սերի հհա էր ամուսնացնում եդրօրը, հանաքով ժառանգ-յաԽրդ ա՝ն4ւնողու Իմամի գահհԽ, ԲայՑ Գու(հ նպատակքւն չէր հասնում; հհըհա պէս 4ի *ր հա*ւ ան֊&սքէրին աւեաեց հրոջը, թէ կինը յղի է և չափով գա էակ կս*ն4ւԳաւ ։ ՝հ*յրը գննեքով հպրօր կնոհր աւե աած յայսը՝ չհաւսւաաց։ Մի յատնեւ մ ամանակից յետո, Խրր
2
