Էջ:Իմամաթ.djvu/240

տալիս էր հացաղււլւծներին 140 ղրա\ր Թէև 50% աչքսա տանքը աշխ տըհի ումէն կողմը աւ աղակոլթիւն է համարւում, բայց Թաւրիզի աղղաբնակութիւնը այնչափ զոհ էր, քանի որ ամբողջ երեք-չորս տարի 3—4 ղրանով էր հաց ղնևլ և ընտանիք պահել, իսկ Նիղամի~Աալթ անէն Այդ ղները կիսով չափ պակասացրեց։ Պետական հարկը հացահատիկով ստանալու այնքան մեծ տանջանքի նպատակը յայտնի բան է այս չնչին օղուաները չէր, նրա-ղագտնիքը նիղամի-Սա 1թանէի հեոանալսւց և ®՝էհրան մեկնելուց յետո պարղւհց: Բաւական չէր, որ Նիղամի-Սա/թանէն մի. փււքր նեղութիւնով ամբողջ քաղաքի համակրանքը գրաւեց, ահաղին մ ողովրդականութիւն ոտացաւ, միանգամայն այնպէս կեղեքեց ււլ հարստահարեց ժողովըղին, որ ամէնքը մինչև այսօր դարձեալ նրանից ղսհ մնացին։ Ինչպէս ասացի, Թաւրիզի 75 հացթուխներին Աի ամբողԳ տարի օրական հարիւր խայւար ցորեն ւքատակա բարելա համար վճռել էին պետական ևկամուտից 36,000 խարար ցսրևն ամրարել քաղաքի Արք կոչւած՝ բեր ղու մ։ Բայց Նիղամի-Սալթանէն, նախ մթերքը ամբարելու և ապա բաժանելու պատրլակովդ մինչև 1899 թ. դեկտեմբերին ցորեն չաւեց հացթուխներին։ Իսկ 1900 թ■ Օղոոտոսից, երբ ար ղ էն գիւղացի՚ւ՚երը նոր բերքը մեծ առատութեամբ քաղաք թափեցին, հացթուխները, ղղլած երեսները շուռ ալին կառավարչական ամբաբի վերակացուներից։ Նիղամի-Սալթ անէն 8 ամիս օրական 75 խարարի չափ ցորեն էր մատակարարել քաղաքին և բոլորն էլ համոզւած էին, որ ամբարում 1899^ք. ցորե նից 18-19,000 խարարից աւելի մթերք կա։ Նիղամի-Սու լթ տնէի հեոանտլուց յետո պարղւեց, ոբ թէ 1899 թ. բերքի մնա -ցււրղը և թէ 1900 թ. 46,000 խաքւար մթերքի տտրբերութիւնները ժամանակին ծախւևլ և անցել էին վփշիքարի ղ^Բ՛