ոք պահան^ատիրո^ը կամ նրա գործակատարին արած բրո ■ նութեան համար չի էլ մեղաղլաւմ։ Եթէ պարտապանը քիչ դիրքով մարդ է, վաճառատան կամ նոյն իսկ բնակարանի առակ նստեցնում է պահանֆատէրը (որ գործակատարին, որ նրան որտեղ որ պատահի բոն է և մինչև որ պահանֆը չըս տանա, բաց չթուլնէ։ Գործակատարները երբեմն օրերով, շաբաթներով կտրում են պարտապանի դուսը և ալնքան խայ աառակութիւններ են կատարում, այնպէս ձանձրացնում են, որ պարտապանը անճարացած միջոցներ է որոնում գոհացում տալու պահանջատիրոջը և նախատինքից ազատւելու։ Ցայա նի բան է, ուժեղ պահանֆատէրը միայն կարող է թոյլ պարտապանին ճնշել, իսկ զօրեղներշ թակում, ֆարղում, ճանապարհ են գցում աներես գործակատարներին, որի ընթ ացքում կատարւած ծեծկտուքին, կամ վէրքեբի գործին միջամտում է նահանգսողետի, կամ թաղապետի և կամ ոստիկանապետի ֆարրաշների խումբը և երկու կողմից էլ իւր բաժը վերցնելուց յետո, գործը—պարտ ու պահանֆի քննութիւնն էլ քաշում, մտցնում է դատարան, որով կողմերը ընկնում են չարաչար ծանր տուգանքների տակ։ Այս պատճառով կողմերը միշտ սուր ընդհարումներից խոյս են տալիս և գործը կար-գաւորում են ասանին կերպով։ Որպէսզի գործակատարները չկարողանան աներեսաբար պնդել և աներկիպ պահանֆել իրենց պատրոնների իր ուլունքը, ծեծի, նախատինքի չմատնւել և պաշտպանաթիւն գտնել շրԳապատոդնևրից դրանց ըեգհան րսւպէս ընտրում են սէիդների (Ալի-ֆաթիմէի սերունդից) շըր ֆանից, որոնք պ ար սկաս տ ան ի ամենաարաօնեալ դասակարգն են կագմում։
Ա. Այս կռիւներում սովորաբար թոյլհրը միշտ տուժում և ղօբհղները կլանում են նրանց իրաւ ունքը՝. Ո՛չ մի աշխար
