ների թիւը աւելանում է, ամէն մարդ աշխատում է դրաւել այսպիսի հովանաւորի սիրտը, որպէսզի եղած մամա-
նակ չղլորւի խորխորատը։
12» հովանաւորութեան կարիքն այնքան աներաժեշտ է Պարսկաստանում, որ առանց հովտնաւորի ապրելն անենար է։
♦ Աչ ոք չի կարող ապրուստ ճարել, դոյքը և դոյութիւնը ապա • հովել, եթէ հովանաւոր չունենա։ Սրա պատճասը կառավարութեան անչափ, ւսնսահման թուլութիւնն է, նա չի կարողանում հպատակների կհանյչը, դոյքը, պատիւր ապահովեր Նա ոչ զինւորական և ոչ էլ ադմինիոտրացիական ոյժ ունիէ որ իհարկին պաշտպանէ մասսային։ Նա ոչ կանոնաւոր կրրթ՝ լա ծրիւր օկրատիա ունի, ոչ է՛լ ղարդացած ադեւականոլթիւն ((սաներ), որ կարողանա արդար դատաստանով և խոհեմ վարչութիւնով ղսպել յափշտակիչհերին, անճարացած թ ոյլ է աւել հովանաւորական սիսաէմի ղարդանալուն, որի առաջն առնելու անկարող է։ Հովանաւորութիւնը այն ծայրահեդու֊թեան է հասել, որ պարսիկների մէկ սովորական աո ած է դարձել, ասում են.—Այս ինչ վաճառականը այն ինչ կարա ծսւտիրոԳ կինն է, այսինչ կապալառուն այնինչ ոեգտնաւորի կինն հ, այսինքն դոբծում է և գոյութիւնը պաշապանում է նրա հովանաւորութեան տակ» Այս հովանաւորութեան շհււրհիւ այս ինչ, այն ինչ առսւտրականները, արհեստաւորնե-(տրն էյ այս ինչ կապալաոուի կինեւ՚ն ե(յ« ԻՆշպէս ամէն զօրեղ որհէ զօրհղադոյնի կինն է դարձել, այնպէս էլ ինյ>ը իրենից թողերին իրեն կին է դարձրել* հովանաւորութիւնը ձրի չի կատարւում. մեծամեծները միւկթէհիդներին իրենց եկամուտի տասանորդն են սալիս, կամ կտակում են իրենց դ»յքի երրորդ մասը, որպէսզի իրը աղքատներին բաժանեն, բայց երկու կողմն էլ համոզւած է որ խաբէութիւ1է են կատարում,
