գ ռ տ ռ հ. ւ։ /> ո /* թ ի ի ն 2 73
րէ, որին յիշէ՝ Ինղրում են ա մեն կողմից, որս հանվում են աներեսաբար, կոր ղում են բռունցքի հա լսածների տակ և մերկացնում են անողորմաբար։ Վայ պարսկահպատակին, որ ընկնում է սրանց ճանկը և թշւառ է այն ողորմելին, որ հո վանաւոր չունխ Պարսկահպատակից վրէժ լուծելու ամենա ղլխաւոր միկոցր նրան քարդուղարի ֆարրաշ բա շուն յանձնե քըն է, ոչ մի խոհարար չի կարող այնպէս մաքուր փետրել ճանկում բռնած մորթ ած սաղին, ինչպէս ֆարրաշները թեպռում են կենդանի մարդուն։
26. Թէև ձղւում է—երկարում է յօղյածը, բայց միայն իրական օրինակները կարող են աւելի պարզ ներկայացնել կենդանի պատկերը, ուստի սսելորդ չենք համարում երեք օրինակ ես պատմեք։
ա. Սրահից հինդ տարի առաջ Կ. Պօլսհցի մի վաճառատան ղանկատը մտաւ քարղոպարտթ, որը Թաւրիզեցի մի մոլւայի ժառանղներից մանուֆակտուրային ապրանքից մնացորդ հաշիւհ էր պա և անկում շուրկ տասը հաղ ար լիրա* 90,000 րուբլի. Քարղուղարը սկսեց տրորել մոլ-այի մառանդ ներին, սպառնալ և ղումարը պտեանկհ լ։ նրանք ուրանում էին պարտքը, ուրանում էին ստացած ապրանքները և ունեցած գրաւոր յաբարերութիւնները* Մոլւայի մ առանղներից ղժւար էր փող պոկեք, ուստի առակին չորս հինդ ժողովնեբում քարդուղարի մօտ հաստատւեց, թէ Այդ նամակները, աոլսպրանքի թղթերը, մաքսային ստացականները, էլօմիսիօներական հրտմանաղրերը բոլորը պատկանում էին մոքքայի աս հարական տան և անպայման ապրանքները մտեք էին նըրանց վաճառատունը։ Այս հաստատոլթիւններբ վաւհրանա-քուց յհտս, քարղաղարը երբ կարողացաւ պայմանաւորւիլ մոլւայի մառանղների հետ, ստացաւ կանխավճար 10°/օք, ամ
