ւածներից—գիւղերից մե ծա գոյն մասը եղել է «ւԷվլադի-Վա գըֆ», Բայը հարկին 25-30 տարւա ընթացքում դրանց մե ծադոյն մասը ծախւել, յափշտակւել մասնաւորւել են և ոչ իսկ երկու տոկոսը մնացել է *հաղֆ»։ Մի յայունի վէղիր Ոփւքիշկ անունով սըանից երկու գար ուսակ կտա կա ծ *կվլ.ա գի-հագֆ)) երեք հարիւր վաթսուն գիւղից այսօր միայն տասներկուսն է մնացել ժառանգների ձեռքին, այս էլ շը նորհիւ Ոկասահպատակ եղը. նագարբէգեանների և Զարգար եանների, որոնք սրանից 40 տարի առաջ դիւտհիւանեյուէք հաստատած՛ կա սլա լա գիրների ուժով ստիպել են կառավա բութեան-քարգուգարին յարգելու իրենց հաստատած պայմանս/-գիրը, ապա թէ ոչ. այս տասներկու գիւղհրն էլ վաղուց ծախ ծխւած և փոփոխւած էին։ Նրանից հինգ տարի առաջ Թաւ-րիգի երկու յայտնի միւկթէհիդներիրւոր դէմ կռիւ էին վարում այս «Գիմիշկիէ» Վագֆի ՝8խւ» գիպի համար, ձգտում էին իրար ձեռքից յափշտակել, որոնցից մէկը շատ չնչին գնով իւրացրեց այդ կալւածքը, ընդդէմ շէրիի օրէնքներին։
32. Ամէն մի կալւածատէր Իրանում հաստատ համոզւած է, որ իւր իշխանութեան տակ ղտնւած (թէսսարուֆ) կաիւածները ինքը յտվղտակել, իւրացրել է նենգութհամր, խար դախութեամբ և րռնութեամբ։ Այս հիման վրա բոլորի խղճի վրա ծանրացած է ապառաժի նման այն բեռը, թէ իրենք դուրս են դտնւում իսլամի դասից, իրենց ծոմն ու աղօթքը, բարեգործութիւնն ու ոդսրմութիւնը ընդունելի չեն, կան այ քը թուքնւած և զաւակները պոռնկորդի են։ Բայց մխիթար-ւում են միայն այն մտքով, որ ամբոդկ երկիրը իրենց համանմաններն են յափշտակած, այս պատճառով աշխատում են խղճերը թեք) Ատցնել, կամ համանմանների հետ կէհէննէմ ուղղւելր այնքան սոսկւսլի չի թ ւում։ Ասենք կալւածատէր
