Էջ:Իմամաթ.djvu/296

33, Միւկթ էհիդը երկու երհր տարի ղ ի է ւյ ի հասոյթ ից մաս տայիս է հալածական ղլւկւածին, հետգհետէ կրճատ ս։ մ /> մի օր պատասխանում է, որ արզէն նրա հա շիլը վ։ակ֊ւած է։ Այստեղ արզէն հրամայում է ղրաղրին, որ հաշւի մանրամէսոնաթիւնը նևրկայացնէ ղրկւածին, որը կարգում է եղած ծ ախսերը, վճարւած կաշառները, ղաաավարութիւնը և դատաստանական ծախսերը, նրան տրւած նպաստները և գիւղի գնից դուրս ղալով այս վճարումները ղես միրան էլ պարտք է մնում չարատանկ գանկատաւորը։ Երկարրարակ քարոզներից, միւկթէհիդին շրկասլատող թ ալարաների թախանձանքից ստիպւած գանկատաւորը իսպառ ղրկւամ է գիւ ղիցէ թողնելով այգ յօգուտ միւկթէհիդխ Զեռաց ծախսի հինղ տասը թուման ստանալով, հրապարակով իւր հաճու• թիւնն էւ յայտնում է, որ նա լիովին ստացել էրաւականսւ թիւնը, հեռանում է քաղցած ընտանիքի մօտ, հայհոյելովրաղղին էլ, միւկթ էհ ի զին էի շէրիաթին էլ, ղրքին էլ և յսւոտհւաոութեան մէկ կամ խելաղարւում է, կամ ցնորում: Միւկթէհիդը այս խաղով խիղճն էլ է խաղաղացնում, շրկապտ տողների առաջ արդարացնում է իւր արարքը և համարձակ հետևորդներին առած դնում է մղկիթ աղօթելսւ, ցանկալով Ալլահին էլ խուրել։ Ինչպէս հաւատացնում են, միւկթ էհիդների գիւղերի մեծագոյն մասը այսպէս յափշտակողներից յա-փշտակւած կտր ածներից է կաղմւած: ՕԼրիշ կերպ չի էւ կարելի մտածել, քանի որ քսան տարւան ընթացքում միւկ թ էհիդները ուղղակի եկամուտներով չէին կարող հարիւր, հարիւր յիսուն գիւղ սեփականել և մառանդաթիւն թողնել ճետերին։ Այսօրւու Ատրպատականի կար ած ատ էր միւկթէհիդները մառանղութիւն կամ րնալ չեն ստացևի կամ մի երկու գիւղ են ստացել։ Միւկթ էհիդները եթէ այսպէս են վարւել, հապա