ես ասում եմ, ահա այսօր լրացաւ այն ժամանակը» և իրար ետևից երեք չորս հալ։իւր այաթով արարերէն քևդու *Վ հ, ճաս արտասանեց, որից բիշրօյևցին մողորւած, /արձանացած մնացտ Տանաէրը թողեց հիւրին հանգստանալու, մաաւ կանանոցը, սրտեղից մի երկու մամ յետո վևրադարձաւ բիշր»քէ ցիիւ(ոտ, նրա համար միրամակ թ կը երեց, առաքարկեց և սթափեցրեց միւհթ էհիդին խորասուղւած մտքերից։ Այս սթափումից յեաս խոսաովանևց հիւրր, թէ ճշմարիտ որ Աէ իդ՜Ալի-Մէհմէգր ասաւածայայտնութիւն է, որի առաջին ղալան ույ ր, ամենայայտնի քաթողիչը և մարտնչողը դարձաւ, որի համար էլ նրան կանչեցին Բուրկ՝րար հԳս ան ■ դուս ր)։
10. հիրաղի կառավարչապետը՝ Սահարի Իխթիարը նորաղանդներին սանձելու համար, հարի հետևորդներից նշա նաւորներին կալանաւորեցք մօրաքները կտրել տւեց, ապա-րօշներըրացեց, հրեսները մրոտեց, էշերի վրա նստացնելով պոչերը ձեռքերը տւած ման ածեց քաղաքի փողսցներըէ հիրազի թաղերը, մունետիկների միջոցով խայաառակեց և սպաոնաց քաղաքացիներին նոյն խայաասակութեամբ պատմել, ով որ յանդգհի հետևելու ադանդաւորներին։ Բայց այս հալածանքը աւելի րորրոքեց Բաբի հետևողներին, որոնք ա լելի գրղուած՝ էլ համարձակ քարոզեցին Սէիդ-Աքի-Մէհմէդի վարդապետութիւնը։ Իսֆահանի կառավարչապետ՝ Մութէ մէղ—Գովլէն Մանուչէհր խանը, որ ազդով վրացի էր և փոքր հասակից դերւած, ներքինիացած ծառայում էր արքունիքում, իւր մօտ հրս՚ւիրեց Բաբին հիրաղից, որը երկար հակաճա ոութիւն ունեցաւ Իսֆահանի միւհթ էհիդների հետ, ք՝»յց որեէ եզրակացութեան չհուսան: Մանուչէհր-իանի մահից յև տո, սրա եդրօրորդին՝ Գէորդին֊խանը յաիրդերւվ. մեծ վէ զիրի հրամանի համաձայն կալանաւորեց Սէիդ-1կի-Մէհմէդին
