րիշհերին, 6. %այում֊էլ֊իսմէա (անունների հաստատութիւնը), 7. Միւթէֆէըիքտ (այլ և այԱ»), 8. Նուբուվէթի-խասսէ (իս-կական մար զա րէաթիւն), 9. Թաֆսիրի Սիւրիէի-վկալիէս (բա ցատրութիւն) և ուրիշները։ Այս ղրուածներից մեծ ւ(ասր նա Մազուի բերդում շարադրեց և տարածեց։ Այս դրւածները ձեււքէ ձեռք խլում, ընդօրինակում, տարածում էին և ամէն մի պարսիկ իրեն մեծ փառք էր համարում, եթէ կարողանում էր այս նոր մարգարէի դրւահներից մի քանի տող ձեռք բերել, կամ գոնէ պատճէնը ղան ել։ Ամբողջ Պարսկաստանի քաղաքներում և ալաններում գաղտադողի հաւաքւում էին ներքնատներում \1էբՐմԻ)* &ծ հրճւանքով
կարդում, բացատրում էին այդ գրւածները և անհասկանալի կէտերի մասին նորանոր մեէլհհւթիւններ էին խնդրում Սէիդ Ալի-Մէհմէդից, որ ամենայն սիրով էողոր հարցերին պատասխանում և շրջաբերականներով տարածում էր, հետևողների^ ։վԿրելիների շրջանում։ Բաբը կալանաւորուած էր, բայց նրա ՝\րիհր քարոզում էր ամբողջ երկրում։ Որքան խստացնում էին հսկողութիւնը, այնքան շատ սաստկանում էր թղթակցութիւնը։
Ա. Ենշպէս յայտնի է, Իսլամի հետևողների աշխարհա հայեացքով որևէ կրօնական րէֆորմ, պետական—քաղաքական վերանորոդութեան նշան ակութիւն ունի, քանի որ Իսլամի վարդապետարանը—*հուրանը և հաղիսները միւսուլմանների համար մի կրօնաքաղաքական—կանոնական և օրենսդրական կօղէքո է, մի սահմանաղրաթիւն է Ալլահից նախասահմանւած ժողովրդի իրար մէջ, համայնքի, կղերի և աո ափնորդի մէջ, ընտանեկան, հասարակական, դատաստանական, քրէական, անհատական և առևտրական ր»ր>ր դոՐ՛
ծողութիւնների համար։ Հետևաբար Իրանի բնակիչները այն
5
