տ է սնում կին Բաբիների դ ուխները, կամ նրանց բալո1 լաք
երեխաները։ Բաբիների ղեոահաս սււլֆիկներ)ւ ու կանայք հբրասլաբակով պիտի յադեցում տային իրենց թ՜շնամիների լպիրշ կրքեբին. ,։ Դեռ մինչև այսօր ֆարսիստանի բնիկները սարսափում են, երբ նկարաղրւում կ նրանց Բաբիների կեան քից որեկ արկած՜, ղեո մինչ այոօբ հի բաղի բնիկների ականի ներից չէ հեռացել այն ողբի, կսծի ձայնը, որոնքրաղխւել են նրանց ականթներին կէս դար առա ի. Ամբողջ աառր-քսան տարի ամէն մի պարսիկ պտշտօնականի, մոլւաի3 թալաբայի համար անսպառ սպբիւր էր Բաբիներին մատնելու և կեղեքե լու արհեսար։ Ամէն մի սոված՜, ամէն մի վբէժխնդիբ թ շւսւ ոացնում էր հակառակորդին* նրան Բաբի հրատարակելով և ագահ կառավարիչները իրենց անեեււ ատես ընթ ացքով քայ-քայեցին երկիրըք
Եւ որքան հետամտում էին, որքան տանգում էին, այնքան բաղ մանում էին Բաբիները։
17. Բաբի անձնւէր քարոզիչներից և տասնութը աշա կերտողներից մէկն էլ Զէնիոնցի Մօլւա-Մէհմէդ-Ալի միւջթէ հիղն էր^ որին անւանամ են հկօիսթ։ Օրա հայրը հկխ Ահմկդ-Բահբկինիի աշակերտներից էր, իսկ ինքը Սէիդ-Քէա ղիմի և ապա եռանդով մարտնչող Բաբիդ մի։ Հայր ու որդի մեծ ահամբաւ տանից էին, ահաւոր հետևողներ ոլեէին իրենց ծննդավայրում /< վիճակում, ւոյնպէս որ հէօֆաթը շատ կարճ միջոցում տարած՜եց նոր վարդապետութիւնը Զէնջանում։ Շէյխի ժողովուրդը այնպէս կտպւհց Բաբի եկեղեցու հետ, հէօջաթի թ ալաբաները (ուսանողի այնպէս իւրացրին նոր վարդապետութիւնը, որ աներկիւղ ամէն տեղ Սէիդ-Ալի-Մէհ մկղին քարոզում էին Մէհթի և դրացիներին հրաւէր էին կարդում յաոել իրենց դաւանանքին։ Րբովհելաև քաղաքի ժո
