ճանկից։ Հահի֊ՄիրզաԱղասին այնքան սարսափաւմ էր հաբի անունից, որ ամէն պոստի նորանոր հրազաններ էր արձակում Ատրպատականի կուսակալին, Չէհրիքի հրամանակալին, խիստ հսկելու հարի վրա, նրան կտրել աշխարհից, խզեք յա-բաբերութիւնները։
21. հերհապէս գործն այնտեղ հա*տւ,*ր հահի-Միբղա Աղասին մինոր հրամանաղրով հրամայեց Ատրպատակաել, կուսակալին, Չէհրիքից Թաւրիզ փոխադրել Բաբին և դատաստանի մատնեքով գոյութիւնը քնեել։ Հարին բերին Թաւրիզ, բայց կառավարութիւնը աս անց կղերի միհամտոէթեան չէր կարող այդպիսի մի նշանս*ար Սէիդի սպանել, իսկ միւթէշարի կղերը ձեոնպահ մնաց, չուզեցան մի այդպիսի անձնաւորութեան գատապարտութեան մասնակցել։ Կուսակալը մնացեք էր շւարած, նա անճարացած դիմեց Շէյխի միւհթէհիդներին, որոնք բորբոքւել էին. թէ ինչպէս Այդ երիտասարդը կարո ղացել էր իրենց ընկերակից այնքան նշանաւոր իւլէմաների ղիւթել և իրեն կողժը դարձներ Թաւրիզում Միբ-Ալի-Ասկէր Շէյխ-Իւլ-Իսլամբ նրան գսւաի կանչեց իւր րն ակար ան ում, որտեղ հաւաքւած էին բոլոր շէյխի իւլէմաները։ երբ դոնից ներս մաաւ, դաելիճում նրա համար տեղ չէին թ՜ողել ^ այնպէս որ Բաբը պարաաւորւած «Նէլամ*~ը սոեց և նստեց շէ մի վրա։ Շէյխ-իւ յ հո քամի հարցերին աներկիւդ պատասխանելով^ նա կրկնեց, թէ ինքն է այն ղուոր, որտեղից աշխարհին պա աղամներ է դալիս, ինքն է այն հոգին, որին սպասում են մեւսլիմները։ Շէյխ-Իւլ-Իսլամը հրամայեց, որ րեբանին-շրթուեքներին խփեն և լռեցնեն, բայց ոչ ոք չյանդգնե-ցաւ պաշտոնակալներից, թէ ֆարրաշներից այդ հրամանը կատարեր Շէյխ-Ի։ իԻսլամբ անճարացած ինքը վեր ելաւ, թ սի կեց և մի սիւնի կապելով սաստիկ ձաղկեց կալանաւորին։
