ներին, որոնք իսպառ մեր մեցին և ահի-Մ իր զահ1ղաս ի ի—մեծ վէզիբի հրամանները և շյանդղնեցան ձեռք բարձրացնելու անմեղի՝ վրա։ Նա մի հայեացքով այնպէս-դիւթեց արքունի սենեկապան Ա ի լլկման խանին, որ նա իւր պաշտելի Բաբին չուրանալու համար, աներևակայելի քաֆոլթեամբ մա հի հեա կուեցաւ։ Բայց այո պարագաները դեռ ես տւելի խոր ու սումնասիրութեան կալա ա լինելս վ, մենք շենք համարձակ ւում պնդելու, թողնե լով ապա դային Նրանց ուէւումնասիրութիւնը, մեր պաամոէթ հան շ արունակ ու թ հանն անցնենք։
26. Թէև Բաբը մեսաւ, բայց բաբիների ղլխից օրէցոր նորանոր փորձանքներն անպակաս էր և ամբողջ Պարսկաստանում ամէն մի չարադոբծ ոէթեան հեղինաէլն ա ղարանսպոր-ծը բաբիներն էին հա Տա լռում, կաշառակուր ծ պաշտոնակալների, ագահ կղերի համար սրանից աւելի նպաստաւոր առիթ շէր կարող լիներ Ամէն ոճիր, ամէն յանցանք Ներոնի նման վեր աղ բում էիԿւ նորաղանդներին և •բէցոր տանջանքները, ղամանութիւնները սաստկացնում» հա^ի-էէիղ-Քեաղիմ Մխի թէհիդի ամենանշանաւոր աշակհբաուհին էր Ջահըէ խանումը որին շէխիներիւխւրղապետը *Նոէբէթուլկն» (աչքի լոյոյ տիտղոսն էր աւել, նոբա անչափ տաղանդի, սուր յիշոդօւ-թեան և պայծառ դատողութեան ու տեսոլթեան համար։ Ջահրէ խանումը իւր ղիտութիւնով և աոսոածաբանական մեկ նութիւննեբով ամբողջ շիա կղերի համարումն էր վայելում, ինչպէս Իրանում, նօյնպէս Իրակ-Աբաբում։ Հետեելով իւր րպբունապհաին նա աստւածաբանական լէկցիաներ էր կարդում Քէրրէլայււլմ հաբիւբաւոր ունկնդիր ուսանախերին Լթտ լարա՝), որի համար վերջինների երկրպաղ ութեանն էր արժանացած։ Ջահրէ-խանումբ դրաւած համարումի, դիրքի պատճաոով մաանւել էր և Օսմանեան բ* Դոնից հրաման էր
