ժամանակ հանձնարարություն ստացավ ճանապարհ բացել հարձակվող զորամասերի համար։ Առաջադրանքը կատարելիս Հունանը վիրավոր վիճակում կրծքով փակեց թշնամու գնդացրի հրակնատը և ապահովեց գրոհի հաջողությունը։
Այդպիսին է սովետական բնավորությունը։ Սեր և նվիրվածություն սոցիալիստական հայրենիքի հանդեպ, հաստատ համոզվածություն կոմունիզմի հաղթանակի նկատմամբ և սեփական համոզմունքները պաշտպանելու հաստատակամություն․ ահա սրանք են սովետական բնավորության կարևորագույն գծերը։ Սովետական մարդուն խորթ է եսամոլությունը, նրա համար թանկ են հասարակության, կոլեկտիվի շահերը, նա միշտ պատրաստ է օգնելու ընկերոջը։ Դուք զգում եք սովետական մարդկանց հոգու ողջ շռայլությունը, նրանք միշտ ձգտում են օգնել ձեզ, աջակցել դժվարին պահին, իրենց իմացածը հաղորդել ձեզ։
Սովետական բնավորությունը միանգամից, կախարդական գավազանի շարժումով չէ, որ ձևավորվել է։ Այն դաստիարակել են մեր կյանքը, մեր իրականությունը՝ սովետական իշխանությունը, մեր կուսակցությունը։ Սովետական բնավորության գծերը լավագույն մարդկանց մեջ երևան են եկել դեռևս Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխությունից շատ առաջ։ Պայքարելով ժողովրդի լուսավոր ապագայի, մեր երկրում սովետական իշխանության հաստատման համար՝ բոլշևիկները ցուցաբերում էին խիզախության ու հաստատակամության, իրենց իդեալներին խոր նվիրվածության, մարդկանց հանդեպ անձնուրաց սիրո օրինակներ։ Այդպիսին էր Վ․ Ի․ Լենինը։ Այդպիսին էին Ի․ Վ․ Բաբուշկինը, Ն․ Է․ Բաումանը, Մ․ Ի․ Կալինինը, Ս. Մ․ Կիրովը, Բ․ Մ․ Կնունյանցը, Վ․ Վ․ Կույբիշևը, Ֆ․ Է․ Ձերժինսկին, Ա․ Ֆ․ Մյասնիկյանը, Ա․ Գ․ Շահումյանը, Ս․ Ս․ Սպանդարյանը, Յա․ Մ․ Սվերդլովը, Գ․ Կ․ Օրշոնիկիձեն, Մ․ Վ․ Ֆրունզեն և բոլշևիկների լենինյան գվարդիայի շատ ուրիշ փառապանծ ներկայացուցիչներ։
Դուք, ում պատկանում է մեր երկրի վաղվա օրը, այսօր արդեն պետք է նպատակադրվեք ինքներդ ձեր մեջ դաստիարակելու և զարգացնելու սովետական բնավորության գծերը՝ օրինակ վերցնելով սովետական երկրի լավագույն մարդկանցից։ Եվ դա պետք է անել դպրոցական նստարանից սկսած։
Բնության պահպանություն
Բնության մեջ ամեն բան սերտորեն կապված է միմյանց։ Մարդը, ինքը լինելով բնության մի մասնիկը, նույնպես կապված է շրջակա միջավայրի հողի, գետերի օդի և շրջապատում ապրող մյուս բոլոր օրգանիզմների հետ։ Գիտությունն օգնում է մեզ քննելու և բացատրելու այդ նրբին փոխադարձ կապերը, որպեսզի նախ և առաջ մենք ինքներս մեզ չվնասենք։
Մի ժամանակ մարդը լավ չիմանալով բնության օրենքները, անխնա ոչնչացնում էր բոլոր գիշատիչ կենդանիներին՝ գայլերին, աղվեսներին, ուրուրներին։ Իսկ հետո պարզվեց, որ այնտեղ, ուր ոչնչացրել էին գայլերին, սկսել են հիվանդանալ եղջերուները։ Աղվեսների և գիշատիչ թռչունների բացակայությամբ կրծողներն այնքան էին բազմացել, որ մեծ վնաս էին հասցնում գյուղատնտեսությանը։ Օգուտի փոխարեն վնաս էր ստացվում։
Գիշատիչներն ու նրանց կերակուրը դարձող մյուս կենդանիները կողք կողքի գոյություն ունեն արդեն շատ հազարամյակներ և այդ ընթացքում մշակվել է մի այնպիսի բնական հավասարակշռություն, որն օգնում է գոյատևելու թե՛ առաջիններին և թե՛ երկրորդներին։
Բնության այդ հավասարակշռության մասին է ահա, որ մարդը չպետք է մոռանա։
Վերցնենք այսպիսի մի օրինակ։ Թունաքիմիկատները ոչնչացնում են վնասատու միջատներին։ Եթե դրանցով սրսկենք դաշտերն ու անտառները, ապա բոլոր վնասատու միջատները կոչնչանան։ Բայց դրանց հետ միասին կարող են ոչնչանալ նաև օգտակար կենդանիները, որովհետև տասնյակ հազարավոր թռչուններ, հարյուրավոր որմզդեղններ ու նապաստակներ սննդի հետ թույն էլ կստանան։
Ծխի քուլաներով կեղտոտված օդից, կեղտաջրերով աղտոտված գետերից վնասվում է ոչ միայն բնությունը, այլև հիվանդանում ու տառապում է նաև մարդը։ Ահա թե ինչու այն, ինչ մենք անվանում ենք բնության պահպանություն կամ ավելի ճիշտ բնական միջավայրի պահպանություն, վերջին հաշվով հենց մարդու պահպանումն է։ Դա մեր ապագայի պահպանումն է, այն կյանքի, որ Երկրագնդի վրա կշարունակվի մեզանից հետո կամ էլ կդադարի մեր մեղքով։
Ողջ աշխարհի գիտնականները վաղուց են տագնապում։ Նրանք ապացուցել են, որ
