ֆեսիոնալ վարպետությունը, հասունանում գիտակցությունը: Գնալով պլորետարներին ավելի ու ավելի լավ էին հասկանում ու գիտակցում իրենց ընչազուրև վֆսկը հսարակության մեջ: Նրանք տեսնում էին, որ իրենց աշխատանքը հարստացնում է կապիտալիստներին, իսկ բանվոր մարդը միշտ կարիքի ու թշվառության մեջ է: Եվ որոնք խորեն էին նրանք այդ գիտակցում, այնշան ավելի վճռական էին պայքարի էլնում կապիտալիսների դեմ:
Սկզբում նրանց ելույթերն անշառ անճառ բնույթ էին կրում, ուստի և պրոլոերների պայքարի անհաջողությամբ էր ավարտվում: Անրաժեշտ էր հեղափոխական ասմունք, որը բանվորներին բացատրեր նրանց պայքարի նպատակը և այդ նպատակին հասնելու միջոցներ: Եվ այպիսի ասմունք ծնվեց: Ականավոր գիտնականները և հեղափոխականներ Կ. Մարքսն ու Ֆ. Էնգելսըն առաջինն ապացուցեցին, որ հին կարգերը երբ հարուստը շահագործում է աղքատին. կապիտալիստը բավորին հավերժական չեն: Հին կարգերի կփոխարինի նոր հասարակարգ, որտեղ իշխանությունը կպատկաին աշխարհավոր ժողովրդին:
Վ. Ի. Լենինը հեղափոխական տեսությունը բարձրացրեց մի նոր՝ բարձրագույն աստիճանի: Նրա ղեկավարությամբ Ռուսաստանում ստեղծվեց պրոլետական կուսակցություն, կոմունիսների կուսակցություն, որը գլխավորեց աշխատավորների հեղափոխական պայքարը:
Հոկտեմբերյան սոցիալիստական մեծ հեղափոխության հաղթանակի շնորհիվ, պատմության մեջ առաջին անգամ, մեր երկրում իշխանույունն անցավ աշխատավոր ժողովրդի ձեռքը: Լենինյան կուսակցության ղեկավարությամբ սովետական ժողովուրդը կառուցեց սոցիալիզմ և ձեռնամուխ է եղել կոմունիզմի շինարարությանը:
Այժմ սոցիալիզմի կառուցման ուղիով են ընթանում արդեն աշխարհի շատ երկրներ:
Սակայն պրոլետարիատի և կապիտալիստների հակամարտությունը շարունակվում է։ Կապիտալիստական բոլոր երկրներում օրըստօրե ընդլայնվում ու աճում է բանվորների պայքարն ընդդեմ բուրժուազիայի։ Ամենահուսալի դաշնակիցը, որ միշտ պատրաստ է բանվորներն եղբայրական օգնության ձեռք մեկնելու կապիտալիստների դեմ նրանց պայքարում, սոցիալիստական համակեցության երկրներն են, ուր բանվոր դասակարգը հասարակության առաջատար գլխավոր ուժն է։
Ապագան պատկանում է բանվոր դասակարգին, որն ամրապնդում է իր շարքերի միասնությունը` համայն աշխարհում կոմունիզմ կառուցելու համար։ Այդ է պատճառը, որ առաջվա պես բարձր է հնչում «Պրոլետարներ բոլոր երկրների, միացե՜ք» մեծ կոչը։
Պրոկոֆև Սերգեյ Սերգեևիչ
(1891-1953)
Քննություններ հանձնելու համար կոնսերվատորիա էր եկել տասներեքամյա շիկահեր մի տղա։ Քննությունը վարում էր կոմպոզիտոր Ն. Ս. Ռիմսկի-Կորսակովը «Ա՜յ , սա ինձ դուր է գալիս», — զվարթ
