Էջ:Լիակատար քերականություն հայոց լեզվի, Հրաչյա Աճառյան — Ներածություն.pdf/27

Այս էջը սրբագրված չէ

Ի՛ՆՉ

է Լ ԵԶՈՒՆ

Մ ա ր դ ը , որ Հա սա րա կա կա ն կ յա ն ք ո վ է ա պ ր ո ւմ ,

իր

խ որ­

հ ո ւր դ ն ե ր ն ու. իր զ գ ա ց մ ո ւ ն ք ն ե ր ը ի ր ը ն կ ե ր ո ^ Հ ա յտ ն ե լո ւ և վ։ո– խ ա դ ա ր ձ ը ն ր ա ն ի ց ի մ ա ն ա լո ւ պ ե տ ք ո ւ ն ի , Ա յն մ ի ի ց ը , որ ծա ­ ռ ա յո ւ մ

է

ա յս

Հ ա ղ ո ր դ ա կ ց ո ւ թ յո ւ ն ը

կ ա տ ա ր ե լո ւն ,

կ ո չվ ո ւ մ

է

լե զ ո ւ։ Ա յս ա ոմա մր

ս ա հ մ ա ն ո ւ մ ի ց Հ ե տ և ո ւմ է ա ր դ յո ք , ն ա խ ՝ լե զ ո ւ,

ա ս ե լո վ

ա մեն

պ ետ ք

լե զ ո ւն |

այ լ

ի ն չ)

կա կա ն

Հ ա ղ ո ր դ ա կ ց ո ւ թ յա ն ։

զ ո ւն

Հ ա տ ո ւկ չ է

մ ի ա յն

ն ո ւմ

ենքք

ա մեն

ա յլև

որ

չէ Հա սկա նա լ

իրրև

որ ր ն դ Հ ա ն ո ւր

մ ի ա յն

ձ ա յն ա կ ա ն

մ ի ք ո ց է ծ ա ռ ա յո ւ մ

Հսյ ս ա ր ա ֊

Ե ր կ ր ո ր դ ՝ Հ ե տ և ո ւ մ է , ա ր դ յո ք , ո ր լե –

մ ա ր դ ո ւն յ ի ն չպ ե ս մի

կ ե ն դ ա ն ո ւ)

որ

ա ոՀա սա րա կ ո ւն ի

ը ն դ ո ւ­

^Հա սա րա կա կա ն 1

կ յա ն ք ։ Զննենք

ա յո

երկ ու կետ երն

Հա սա րա կա կա ն ծ ա ռ ա յե լ

կենդա նի

ա ռա 9 զա նա զա ն

ա ռա նձին։

Հա ղո ր դ ա կ ց ո ւ թ յա ն ը էա կի

բ ո լո ր

շ ա ր ժ ո լՏ ն ե ր

ի ր ր և մ ի Հոց

ա ն ե լո վ

կ ա ր ե լի է զ ա ն ա զ ա ն

Հ ա ս կ ա ց ն ե լ ( « տ ե ս ո ղ ա կ ա ն լ ե զ ո ւ » ) , — կ ո ւ յր ի մի

ո ւր ի շ

բա ներ կա մ

զա նա զա ն

ձևերով

ձեռքը

շ փ ե լո վ

կա մ

կ ա ր ե լի

Հ ա ս կ ա ց ն ե / ( « շ ո շ ա վ ւ ո ղ ա կ ա ն լ ե զ ո ւ » ) , --- կ ր ծ ք ի ն

ա յն

դ ո ւր ս

մա սը

ծա ղիկը,

մեկին

թ ողնվա ծ կա րմիր

նվիրվա ծ

մի

են։

կա մ

Հ ա ն դ ի պ ո ւմ ի

մի

բա րեկա մի

ձեռքերով

նին

Հ ա ս կ ա ն ա լի

կա մ

մ ի ա ս ի ն , ա յս

տ ա Հ ա յտ ի չ Հ լ ե զ ո ւ ն ե ր » են։

ծ ա ն ո թ ո ւ թ յա ն

ձեռքը

ե ր կ ա ր ա տ և , ս ա ռ ն ո ւ թ յա մ բ երկու

խ րա ծ– ա յս գրպ ա նից

դ ե մ ք ի որևէ

բ ո լո ր ը զ ա ն ա զ ա ն տ ես ա կ ի

ենք

մա րմնի

է ա յլև ա յլ

ծ ա ղ կ ե վ ա ւն Հ ,

ա ր տ ա Հ ա յտ ո ւ թ յո ւ ն , — ա յս

մ ո ւմ

ա չք ի բա ներ

կ ա մ կ ա ն ա չ մ ի թ ա շ կ ի ն ա կ , ա յս ի ն չ կ ա մ

ա յն ի ն չ ա ն ո լշ ա Հ ո տ ո ւ թ յո ւ ն , ա չ ք ո վ մ ի ա կ ն ա ր կ կ ա մ

Երբ մ ի

կա րոդ են

գործա րա նները. — մեկի

են։

չո ր

քլ ե զ ո ւ ն ե ր »

ժա մա նա կ

սեղ­

կ ա մ ա շխ ո ւժ ո վ , կա րճ կա մ

գ ո ւր գ ո ւր ա լի ,

մի

ձեռքով

բ ո լո ր ը

ա ռա նց

ձ ա յն ի , բ ա յց

Դ րա ն ցի ց

ոմա նք

բնա կա ն

և

կա մ ա ր­ ինք­