Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/104

Այս էջը սրբագրված է

1 Ի հրատագնապ եռանդս սրտի մատչիմ անհամբեր
Որդիս նժդեհեալ ի տուն Հայրենի քաջազանց ազգաց.
Միտք իմ վերանայ, ձգի ամբառնայ յուսով խնդաբեր
Ի տես վսեմասքանչ գթառատ ծնօղի մեծաց քաղաքաց.

Ընկլուզեալ ի խորս ծովախուփ ալեաց մրրկայոյզ ոգւոյ
Առարկայք անհունք լեռնանման կուտին աստ չիմ երևակ
Ննջիմ թէ արթնում ահաւոր տեսլեամբ յանդիման հոգոյ
Նարկառեալ կանգնին ասա արձանակերպ հրաշք անբովանդակ։

Բուն ընդ երազոյ նինջ և արթնութիւն ժպտմամբ զիս զրկեալ
10 Ի թռիչս օդընթաց աստ թևածափեն
Տրօրեմ զիմ այս, բանամ զիմ երես անձնամարտ մղեալ
Ձեռնամուխ գրաւեալ զխռիւ ցնորից խռկեմ ուժգնակի.

Նժոյգք հողմավարք ձգեն զսահնակն ի ձիւն կամ ի փոս,
Բեկորք ձիւնափշուրք սլաքեն կամ ցայտեն ի դէմս յահեակ կամ յաջ.
Փախս առեալ երկրի ի վազս դսղալից խուսէ սրահոս
Եւ առարկայք համայն յերկունս ըմբռնեալ ծվան դառն հառաչ։

Հազիւ ի ներքոյ յօնից կիսաբաց աչք իմ ամբառնան,
Ոհ ո՞ր տեսարան ծագի յիմ հանդէպս անպատում անլուր,
Աստ խնում զականջս յանզուսպ ղօղանջմանց թրթռուն զանգական,
20 Զմայլիլ ի գեղապանծ, յայս նորասքանչ տես անտես ահաւոր.

Ի թանձր շամանդաղ անդ քողածածուկ դիմօք մառնամուխ
Գնին ապարանք, կրկէսք, ամբարտակք, ամրոցք երկնանման,
Գոլորշի ծովուն, մուխ ծխաքարշից մթին խառնամբոխ.
Կուտակին ի վեր սիւնաձև ի յամպս իբր շունչք դիւթական.

Բրգունք լուսանկարք, գմբէթք ոսկեձոյլք գագաթք արձանաց,
Հրոսան ասա ի վեր փոփոխ վերբերմամբ ի ծովոյս միգապատ,
Մինն յոխորտայ, միւսն խոնարհի, մինն մերձենայ այլ ոմն թագչի
Շուք տալով միմեանց, լեալ ողջունաբեր սիրով անանջատ.

Անդ դրօշակք նաւուց երփներանգ թերթեալ ի թևս հողմոց
30 Ճոճին մշտաշարժ ի յայս կամ յայն կոյս դիւրամէտ սահեալ
Լարք, ապաւանդակք, առագաստք, սանդուխք մխեալ յամպածոց
Կախին սոսկակերպ իբր անտառ անոտն ի լեռնադօշս ձգեալ։