Արդեօ՞ք սոխակն ետ ես նոյնպէս Զբաղվիլ քո զարմանալի։ Ընդէ՞ր թողուս զնա սիրամաշ Ընդէ՞ր մաշես զնա ցաւալի։ Որ ձեռն օրհնեալ զքեզ զարդարեաց Այդպէս անհաս գեղեցկութեամբ, Կարեմ և ես՝ պսակ ծաղկանց Քեզ նմանիլ[1] անմեղութեամբ։