Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/151

Թուր խրեմ սիրտս՝ ձեռներս ,ա թորած.
Հարերին ձեն տամ, նրանք չեն իմանում,
Գետնին եմ խնդրում, նա չէ պատռվում.
Ախ ո՞ւմ ասեմ դարդս, որ էս հադաղումն
30 Իմ հոգիս առնի, չունենամ անում։