Չե՞մ ես ստեղծուած պատկերակից քո օրիօրդ իմ սիրական,
Ընդէ՞ր խորշիս, չի՛ք նշոյլ միթէ, յերիտասարդն առաքինական։
Դու հեռանա՞ս կամ[1] զարհուրիս յինէն իբրև, ի թշնամւոյ.
30
Դու զիս ատես՝ որոյ սիրտ միայն յամբիծ գեղ աստ գերեցաւ քո.
Եւ ո՛չ արիւնն, ազգակցութիւնն չշարժեն ի քեզ նշոյլ սիրոյ.
Ախ, ի քնքուշ զգայութեանց զուրկ ապառում ազգի Ասիոյ։