ԱՂԵՐՍ ԱՌ ՄՈԻՍԱՅՆ։
(Ի դէմս հայրէնեաց:)
1
Տեսեալ՝ քո թռիչ վեհ, երկնապարիկ,
Ի թևս թեթև ամպոց ձիւնափայլ,
Մուսայդ իմ գողտրիկ՝ ոգի՛դ չնաշխարհիկ.
Կարօտ իմ հոգի զթև՛ խանգաղատեալ։
Ի չքնաղ հովիտս քոչդ բուրաստանի,
Յերփներանգ պարտէզս քոյդ զբօսարանի,
Ի բոյլս սոխակաց՝ զքեզ օրհներգուաց,
Ի ճախր օդասլաց՝ վեհանձն արծուեաց,
Ի ծոցըս բարձանց առ քեզ ամպաբարձ[1]
10
Ի խոր ծովուց քեզ բերանաբաց,
Ի խումբս կաճառաց հզօր դիւցազանց,
Որք զքոյդ կնդրուկ աստին ծխերին,
Որք զանոյշ քոյ խունկ աստէն բուրեցին,
Զքոյ նազելի գեղ գեղգեղեցին.
[2]Զանգին գոհարս քոյ մթերեցին,
Զքոյ բալասամ աստ ձովացուցին,
Զքո կենսատու զինու վառեցան,
Ի դաշտս լայնարձակս՝ անվրդով, անխռով՝
Հեռի ի բքաբեր խորշակաց տօթոյ.
20
Բերկրեալ, ուռճացեալ երկնային դօղով
Ի բերրի, յուռթի վայրս օդապարեալ.
Բոլորեալ, պատեալ եդեմեան հոտով,
Ի ներքոյ ծառոյն խնկոյ անթառամ՝
Ոսկեհուռ պտղովք, գոհարեայ ծաղկամբ՝
Առ աղբերբք, դետովք՝ լի անմահութեամբ,
Խշտի նոցա վարդ սփռեալ, տարածեալ.
Փափուկ նոցա բարձ շուշան պատատեալ.
Շունչք նոցա յափրեալ, հոտովք պարարեալ
Ի գիրկս նորա լայն՝ նռնահատ խնձոր
30
Ի ձեռս նոցա ձիգ՝ ոսկեձոյլ բոսոր.
Ի մէջս նոցա կուռ՝ գօտե ոսկեհուռ.
Ի գլուխս պերճ՝ պսակ դաբնեայ նոր.
Զեղխեալ բարութեամբդ՝ արբեալ զքո շնորհ.
