ԱՌ ՀԱՆԴ ԷՍ ՈՒԽՏԻ Ի ՍՈՒՐԲ ԼԵԱՌՆ
ՄԹԱՅ-ԾՄԻՆԴԱՅ։ Ի 1842.
1
Արեգին աչք լուսածաւալ
Չև[1] էին դեռ բացեալ զթերթս՝
Մինչ զեփիւռին հողմահարեալ՝
Թևասքողէր ի դաշտս՝ անհետ։
Տարափք հեզիկ՝ գիշերային
Դեռ տեղային վերուստ ի վայր.
Դեռ Մօրֆէ յիւր թևս՝ մեղմովին ա)
Սքողէր զլեառն և զքաբաժայռ։
Մինչ Մթայ-Ծմինդայ յիւր տխուր ծոց
10
ՀանԷր, տանէր զաղօթարարս
Յուխտ, ի մաղթանս՝ կարօտ հոգւոց՝
Սրբոյն Դաւիթի ի հեզ տաճար։
Գռեհք, փողոցք կենդանացեալ՝
Յուխտալորաց սրտանուէր.
Որք գունդագունդ զերամ կազմեալ,
Դիմեն ի լեառն անդ զառ ի վեր։
Աստ օրիօրդք, նորահարսունք
Պճնեալ ի զարդ հանդիսական.
Անդ պ՛ատանիք, ծերք և մանկունք
20
Թևս առեալ չուեն խնդաձայն։
Ի ձիւն՛ափ՛այլ հանդերձս՝ կանայք
Մարգարտահիւս, ոսկեճամուկ.
Ի զարդս, ի զգեստս անդ երփներանգ՝
Մեղմաշարժ ձգին ի ձորն անձուկ։
Աստ ի նժոյգ օդասլաց՝
Պատանին քաջ զինազարդեալ
Անդ յամեհի խաղս կառաց
Ջոկ ընտանեաց՝ գոռոզ բազմեալ։
