Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/342

Եւ ի ծոց անկեալ երկն արձակ լուսոյ պայծառ արեգին,
Հայիմ զմայլեալ ի ձորն խոնարհ իբր յաշխարհ կրկին,
Աստ երկնից շրջան շառագնի ընդ ամպոց ծագաց խորանին
Ուր յամէն կուսէ հրոսայ սոսկակերպ խարխափ գիշերին։

Դիւթական տեսքը մառախլոտ դաշտին հանդիպահայեաց
Յիշեն ինձ զօրհաս անբախտ կորստեան ազգաց աշխարհաց.
Անդ գետք ծածանին, անդ դաշտ<ք> ծիծաղին ընդնորեկ ընտանին
Ընդ նոր փոփոխումն յիշխել հզօրաց պարտիլ^[1] թշնամեաց։^[2]

1. կորնչիլ
2. Ընդ նոր փոփոխումն յորոց երես նոր ցնդեցան փոշի անսիրտ թշնամեաց յիշխել հզորաց ասպարեզ գտաւ զոհին