Էջ:Խաչատուր Աբովյան, Երկերի լիակատար ժողովածու, հատոր 1 (Khachatur Abovyan, Collective works, volume 1).djvu/82

Տես ի ես զսուրբ պսակ համբաւոյ
Ի կոր ճակատոյ ի խոր վայրանկեալ
Ավա՞ղ վաղանցուկ դիլրաթարշ գեղոյ
էանց ժամանակ սիրոյն անձկացեալ
Եւ միշտ միգապատ և միշտ խաւարին
70 Յառիմ շուարեալ յելևէջս խոպանի.
Հազիւ միւս և յոյսն յուղի մթին
էարկ զչքնաղ ինչ նշոյլ դալկագին.

Ո՞ յայս ամենայն դաժան ուղեկցաց
Եկաց անյողդյողդ յիմ սէր մտերիմ.
Ո՞ ղիս սփուիէ դեռ ընթերակաց
Ո՞ հետևի ընդ իս մինչ ի տունն մթին։
Դու՝ որ զամենայն վէրս ապաքինես
Քնքուշ, փափուկ, ձեռք բարեկամութեան
Որ զբեռն կենաց ընդ իս սիրով բաժանե
80 Դու, զոր նախ խնդրեմ, գտանեմ յապայն

Եւ դու որ ընդ նմա սիրով զուգակցես
Ի խռովիչ զնակրից հոգեկան
Դու աշխատութիւն, որ ո՛չ դադարես
Որ ո՛չ առերես, ստեղծես անագան
Որ առ շինութիւն յաւիտենին
Թ՝ զաւազոյ հատս և եթ ընձեռես։