Ետո՞ւր զվերջին համբույր հրաժարման
Քաղցրիկ վերջալոյս սիրուհւոյն իմոյ.?[1]
Շողերն՞ր նմա լոյս մխիթարական
Ննջիլ զգիշերն հանգստեամբ հոգւոյ։
Ի դրան յայգւոջ թէ ի լուսամուտին,
Ուր ընդ թևովք քովք գրկախառնէաք
Ո՞ւր ետուր նմա զիմ ողջոյն կրկին,
Զիմ ալեկոծւեալ սրտիս աղաղակ։
Միայնակ կացեալ ի հեռաստանէ
10
Հայիմ լայն սահման, ուր նա դադարի,
Ոչ կոծեմ զոք, ո՛չ ձայնս հասանէ
Պատմել զվիճակս, ուր կամ յերերի։