|
Որ կապէ անկապ զերկիր ընդ երկնից
Որ ածէ անձեռն զիւղ ջերմ մեր սրտից
Ի կանթեղ սիրոյ վերնոյն գթութեան,
Որ հանէ անհողմ զբուրումն անուշից
Ի բուրվառ սիրոյ հօրն փրկութեան։
4970
Ասա՛ ինձ Մուսայ՝ ասա՛ աղաչեմ,
Թե բիրտ շինականն, անկիրթ հողագործն
Այսպէս տածէ զայս հուր արարչագործ,
Քանի՛ Օվիդթ, կամ քանի՞ քաջս Վիրգիլք,
Քանի՞ Պետրարքայ, քանի Հօմեր մեր
Բիւրիցս գերազանց քան զնոսա՝ ա՜խ վայ՝
Խլեալ ի դաշտաց սրբոյն Արարատայ
Կամեին զՊարնաս ընդ ոտիլքն արկանել
Իսկապես զգալ, արդեամբք ցուցանել
Թէ մեր Հայաստան էր դրախտն եդեմ այ
4980
Թէ մեր Արարատ ազգ մայր համայն:
Թէ մեր լեզու ճոխ Նոյեան բարբառոյ
Ստուեր արկան է զհամայն շրթամբք,
Թէ մեր ազգ վսեմ շնորհիւ և արդեամբք
Բերկրեալ, ուռճացեալ է մեծի անդրանիկն։
Այլ ա՜խ լեզու իմ պապանձի ի քիմս.
Դեռ չէ՛ր բաւական Մահմադյան մաթրախ
Թէ չէ՛ր բաւական կռոց գիլափարախ.
Եւ մեր կրօնակիցք Քրիստոսի որդիք
Անգութ խաչապաշտք, կիրթ Եվրոպացիք
4990
ԶՀրէից ապտակ, զՀրէից գաւազան
ԶՀրէից քացախ, զՀրէից փշապսակ
Տուեալ ի ձեռս մեր՝ խաչել տան զիւրեանց
Անծանօթ Քրիստոս, մեր Յիսուս գթած
Զոր մեքն պաշտեմք, նոքա արտաքսեն,
Զոր մեքն տօնեմք, նոքա պարսաւեն.
Զոր մեքն Աստուած՝ նոքա մարդ ասեն.
Զորս մեքն յերկինս՝ նոքա աստ դնեն
Առ որ մեք զսիրտ, նոքա զլեզու
Առ որ մեք զհոգի՝ նոքա զմարմին
5000
Մեք օրհնեմք, պաշտեմք, նոքա բամբասեն
Տա՛ր քնքուշ Մուսայ նոցա զբարի.
Անաչառ Հայկազն օրհնէ զթշնամի.
Ա՜խ սիրտ իմ այրի, աղիքս գալարին,
|
